Teodor Talowski
Z Wikipedii
Teodor Talowski (ur. 23 marca 1857 w Zassowie na Wołyniu, zm. 1 maja 1910 we Lwowie) - polski architekt.
Studiował we Lwowie i w Wiedniu. W 1901 został profesorem Politechniki Lwowskiej, był także profesorem Krakowskiej Wyższej Szkoły Techniczno-Przemysłowej.
Zasłynął jako doskonały rysownik, publikował rozprawy w piśmie "Architekt". Był autorem kilku kamienic w Krakowie
- przy ulicy Retoryka z lat 1887-1891: nr 1 "Pod śpiewającą żabą", nr 3, nr 7 z sentencją Festina lente, nr 9 zwana "Pod osłem" i nr 15 z sentencją Długo myśl - prędko czyń
- przy Karmelickiej 35 dom własny "Pod pająkiem" z 1889
- przy ulicy Smoleńsk pod numerem 18 i 20 z lat 1887-1889
W Krakowie zaprojektował również Szpital Bonifratrów, wiadukt nad ulicą Lubicz (jedno z pierwszych w Krakowie dwupoziomowych rozwiązań komunikacyjnych), elektrownię przy ulicy Łobzowskiej oraz rodzinny grobowiec na cmentarzu Rakowickim ze Sfinksem. Do realizacji Talowskiego należy również rozbudowa gmachu Towarzystwa Gimnastycznego "Sokół" w 1894.
Talowski jest również autorem licznych dworów, pałaców, willi na terenie całej Galicji. Wsród nich urodą wyróżnia się neogotycki pałacyk zbudowany na przełomie lat 1901/02 dla Władysława Żeleńskiego w podkrakowskich Grodkowicach. Talowski projektował również kościoły m.in. kościół św. Elżbiety we Lwowie, wzniesiony w latach 1904-1911.
Talowski jest autorem pracy Projekta kościołów Teodora Talowskiego, o charakterze wzornika, opublikowanej w 1897.
