Tadeusz Miciński

Z Wikipedii

Tadeusz Miciński (ur. 9 listopada 1873 w Łodzi, zm. luty 1918, okolice Czertykowa, Białoruś), pisarz i poeta polski okresu Młodej Polski.

Studiował historię i filozofię. Walczył w I wojnie światowej, dużo podróżował. Zamordowany na Białorusi w nieznanych okolicznościach. Prekursor surrealizmu.

Do jego najbardziej znanych utworów należą:

• Łazarze (1896) - poemat
• Nauczycielka (1896) - opowiadanie
• W mroku gwiazd (1902) - tomik poezji
• Kniaź Patiomkin (1906) - dramat
• Do źródeł duszy polskiej (1906) - tekst publicystyczny
• W mrokach złotego pałacu, czyli Bazylissa Teofanu (1909) - dramat
• Nietota. Księga tajemna Tatr (1910) - powieść
• Walka o Chrystusa (1911) - tekst publicystyczny
• Dęby czarnobylskie (1911) - tom opowiadań
• Xiądz Faust (1913) - powieść

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Twórczość i biografia
• Sylwetka
• Meduza

To jest tylko zalążek artykułu biograficznego. Jeśli możesz, rozbuduj go.