Tadeusz Makowski

Z Wikipedii

Tadeusz Makowski (ur. 29 stycznia 1882 w Oświęcimiu, zm. 1 listopada 1932 w Paryżu), polski malarz.

Studiował w latach 1902-1906 filologię klasyczną i polską na Uniwersytecie Jagiellońskim, 1903-1908 malarstwo w ASP w Krakowie u J. Stanisławskiego i J. Mehoffera. Na przełomie 1908/1909 wyjechał do Paryża, gdzie pozostał do końca życia.

We wczesnych pracach był wierny swoim nauczycielom. W Paryżu malował początkowo pod wrażeniem fresków P. C. Puvis de Chavannes'a, a poznawszy grupę kubistów z Montparnasse'u, uległ ich wpływowi. Zaproszony przez W. Ślewińskiego, spędził okres wojny w Bretanii, gdzie później wracał kilkakrotnie. Od tego czasu datuje się jego odejście od kubizmu i zwrot ku studiom z natury. Malował pejzaże ze sztafażem w duchu naiwnego realizmu i podobnie stylizowane kompozycje figuralne. Wykorzystując i przetwarzając w poetyckiej wyobraźni wpływy dawnego malarstwa niderlandzkiego i holenderskiego, kubizmu, polskiej sztuki ludowej i współczesnych naiwnych realistów, wypracował indywidualny styl metaforyczny, emanujący lirycznym nastrojem. Częstym tematem jego obrazów były dzieci w scenach z życia wiejskiego, teatralnych, maskaradowych i karnawałowych, w prymitywizowanej i częściowo geometryzowanej formie. Uprawiał grafikę (m.in. drzeworytnicze ilustracje książkowe). W 1912-1931 prowadził dziennik (wydany w 1961 w Warszawie).

[edytuj] Ważniejsze dzieła

• Ukwiecone okno, ok. 1926, Muzeum Narodowe, Warszawa
• Dziecinne Zoo, ok. 1929, 32,5 x 46 cm, Muzeum Narodowe, Warszawa
• Promień słońca, ok. 1930, olej na płótnie, Muzeum Narodowe, Warszawa
• Skąpiec, 1932, Muzeum Narodowe, Warszawa

[edytuj] Zobacz też

• Jerzy Ficowski