System autopoietyczny
Z Wikipedii
System autopoietyczny, autopoeza (gr. auto- samo, i poiesis wytwarzanie) – system samowytwarzający się. Pojęcie początkowo zastosowane przez dwóch chilijskich biologów Humberto Maturanę i Francisco Varelę do opisania istot żywych jako systemów; rozpropagowane przez Niklasa Luhmanna na gruncie nauk społecznych (szczególnie socjologii).
System autopoietyczny to tyle co wytwarzający i odtwarzający się tylko przy pomocy własnych elementów; system, który reprodukuje się poprzez rekonstrukcję samego siebie w reakcji na bodźce zmieniającego się środowiska.
Zatem autopoeza to zdolność do samotworzenia i samoodtwarzania się (samoodnowy) która umożliwia przetrwanie systemu i jego dalsze istnienie i rozwój.
Zobacz też
Bibliografia:
- M. Zeleny, Autopoiesis: A Paradigm Lost? w: Milian Zeleny (wydawca), Autopoiesis, Dissipative Structures and Spontaneous Social Orders, Boulder, Westview Press, 1980.