Stateczność (mechanika)
Z Wikipedii
Stateczność – właściwość układu do powracania do warunków równowagi statycznej, w przypadku gdy został on z tych warunków wytrącony.
Jeśli układ po wytrąceniu z warunków równowagi statycznej w dalszym ciągu się od nich oddala – nazywany jest niestatecznym.
Miarą stateczności przy rozpatrywaniu zachowania się układu w funkcji czasu może być:
- czas zanikania zakłócenia,
- liczba wykonanych oscylacji w trakcie tego zanikania.
Często stosowaną miarą niestateczności jest czas podwojenia wielkości zakłócenia.
Stateczność układu jest określeniem merytorycznie tożsamym z stabilnością układu automatycznej regulacji. Używane jest jednak częściej w fizyce i technice, w takich dziedzinach jak lotnictwo, mechanika lotu, konstrukcje metalowe (wyboczenie prętów, stateczność powłok).
