Stanisław Gąsienica-Sieczka

Z Wikipedii

Stanisław Gąsienica-Sieczka (ur. 24 września (lub października) 1904 w Zakopanem - zm. 10 października 1975 w Zakopanem) - polski narciarz klasyczny, reprezentant Polski w skokach narciarskich i kombinacji norweskiej. Ojciec Romana Gąsienicy-Sieczki.

Stanisław Gąsienica-Sieczka pierwsze swoje sukcesy odniósł na Mistrzostwach Polski 1924 w Krynicy, kiedy zajął 3. miejsce w biegu sztafetowym (wraz z Andrzejem Krzeptowskim i Adamem Krzeptowskim). Trzeci był również wtedy w zawodach skoków, w kategorii seniorów II klasy. 22 marca 1925 wystąpił na konkursie skoków otwierających skocznię Wielką Krokiew. Wygrał te zawody, bijąc pierwszy w historii rekord tej skoczni (36 metrów). W kolejnych latach brał udział w różnych zawodach krajowych i międzynarodowych. W 1926, w Wengen pierwszy raz pobił rekord Polski w długości skoku - 42 metry. Rok później w Novym Svecie poprawił rekord o pół metra. W 1928 reprezentował barwy Polski na Igrzyskach Olimpijskich w St. Moritz. Zajął 23. pozycję, po skokach na odległość 58 i 41 metrów. Wynik z pierwszej po raz kolejny dał mu nowy rekord kraju. Po Igrzyskach wystartował w prestiżowych zawodach w Pontresinie. Był 10., z kolejnym krajowym rekordem - tym razem 63m. W 1929 startował na Mistrzostwach Świata w narciarstwie klasycznym, które odbywały się w Zakopanem. Po konkursie skoków, najlepsi zawodnicy podjęli próby pobicia rekordu skoczni. Udało to się Sieczce, który osiągnął 66 metrów i był to już ostatni w jego wykonaniu rekord Polski. Po zakończeniu kariery zajął się stolarką. Zmarł w 1975 i został pochowany na Nowym Cmentarzu w Zakopanem.