Smok (Śródziemie)

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Smoki - stworzenia wymyślone przez Tolkiena, jedne z najpotężniejszych sług Morgotha. Dzieliły się na Urulokich - ogniste smoki bezskrzydłe, skrzydlate smoki ogniste i "zimne" smoki, które nie zionęły ogniem, ani nie miały skrzydeł. Tolkien opisuje głównie smoki ogniste (skrzydlate i bezskrzydłe).

Pochodziły z północy Śródziemia, ogromne, potężne pokryte łuską, długowieczne, żądne skarbów i pełne przewrotności. Mogły omamić każdego kto patrzył im w oczy, a ich mowa była przebiegła i zwodząca. Zwane także Wielkimi Gadami.

Uwaga: W dalszej części artykułu znajdują się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu.

Smoki zostały prawdopodobnie wyhodowane po raz pierwszy przez Morgotha po jego powrocie do Angbandu z Sillmarilami.

Pierwszym Urolokim był Glaurung (Pierwsza Era}. Nie umiał on latać, ale umiał ziać ogniem. Gdy ujawnił się po raz pierwszy był dość młody. Zniszczył wtedy krainy Hithlum i Dorthonion. Poczynił spore zniszczenia {wraz ze swym potomstwem} w bitwach Dagor Bragollach i Nirnaeth Arnoediad. Przyczynił się do zniszczenia tajemnej twierdzy elfów, Nargothrondu. Wreszcie został zabity przez człowieka, Túrina Turambara. Turin wbił mu miecz w brzuch. Innym znanym z imienia smokiem był Ankalagon Czarny. Był pierwszym ze skrzydlatych smoków ognistych i najpotężniejszym ze wszystkich.

W czasie Wojny Gniewu u schyłku I Ery, Ankalagon wraz z innymi smokami próbował obronić królestwo Morgotha przed armią Valarów. Jednak Earendil wezwał wszystkie ptaki świata do bitwy i sam zastrzelił Ankalagona z łuku. Pozostałe smoki zostały zabite, jedynie kilku z z nich udało się przeżyć. Zbiegły na północne pustkowia, za Górami Szarymi.

Uruloki ziały ogniem, ale nie latały. Był to najpowszechniejszy rodzaj smoków w Pierwszej Erze. Skrzydlate smoki, także ziejące ogniem, pojawiły się po raz pierwszy podczas Wielkiej Bitwy, następnie jednak brak o nich wzmianek, aż do 2570 roku Trzeciej Ery, kiedy w Ered Mithrin (Górach Szarych) pojawił się smok Skat, który napadał na krasnoludów oraz Eotheodów. Został zabity przez króla ludzi (Eothedów, przodków Rohirrimów), Frama. Fram zagarnął skarby smoka, zrabowane ongiś krasnoludom, co wywołało spór pomiędzy nim a rodem Durina. Nie uwolniono się jednak od smoków na długo. Smoki powróciły do obfitujących w złoto Gór, przeważnie były to smoki zimne. Największym latającym smokiem tej Ery był Smaug, który zajął Erebor w 2770 roku, a został zabity w 2941 roku przez Barda Łucznika z miasta Dal. Był też ostatnim znanym z imienia smokiem.