Sampling
Z Wikipedii
Sampling - w muzyce - użycie fragmentu wcześniej dokonanego nagrania muzycznego (zwanego samplem jako elementu tworzonego utworu przy użyciu specjalnego instrumentu zwanego samplerem (lub komputera). Samplowanie jest możliwe także przy użyciu taśm fonograficznych oraz płyt winylowych, puszczanych równolegle. Był następstwem techniki scratchingu.
Po raz pierwszy taką technikę zastosowali w latach 40. XX wieku awangardowi twórcy muzyki konkretnej (Pierre Schaeffer). W roku 1956 Bill Buchanan i Dickie Goodman użyli samplingu w nagraniu The Flying Saucer, w którym wykorzystali fragmenty popularnych piosenek. Sampling wykorzystywali w swojej twórczości także The Beatles, Frank Zappa i Pink Floyd. Na szeroką skalę technikę samplowania zaczęli w latach siedemdziesiątych stosować jamajscy didżeje, tworzący reggae i dub (np. Lee "Scratch" Perry). Pierwszym nagraniem dokonanym przy użyciu samplowania, które odniosło sukces i wyznaczyło kierunek rozwoju muzyki hip hopowej, było Rappers Delight zespołu The Sugarhill Gang z końca lat 70. (zsamplowano w nim utwór zespołu Chic - Good Times). Wtedy też pojawiły się pierwsze prawne problemy dotyczące wykorzystywania fragmentów cudzych nagrań, oskarżono np. George'a Harrisona o wykorzystanie fragmentu melodii utworu He's so fine (The Cliffons) w piosence My sweet Lord. W latach 80. nie było to już przyjmowanie jedynie jako plagiat.
