Słopniczanka
Z Wikipedii
Słopniczanka – potok (lub niewielka rzeka), jeden z prawobrzeżnych dopływów Łososiny. Słopniczanka płynie przez środek wsi Słopnice w województwie małopolskim, powiecie limanowskim. Jej źródła znajdują się na zachodnich stokach Cichonia i pod Przełęczą Słopnicką na wysokości 860 m n.p.m. Dwa największe, lewobrzeżne dopływy to Mogielnica wypływająca z północnych stoków masywu Mogielicy i Czarny Potok, mający swoje źródła pod Mogielicą, Przełęczą Rydza-Śmigłego i na północnych zboczach Łopienia. Pozostałe mniejsze potoki będące dopływami Słopniczanki, to: Podwisiołki, Brodkówka, Czarna Rola, Głębiec, Rola i potok bez nazwy, płynący spod Łopienia.
Słopniczanka ma długość ok. 14 km (w prostej linii 11,2 km) i niemal cała jej zlewnia znajduje się na terenie Słopnic. Uchodzi do Łososiny w miejscowości Tymbark, niecałe 2 km od granic wsi Słopnice, na wysokości ok. 420 m n.p.m. Średni spadek wynosi 3,14 %. Rzeka, podobnie, jak inne rzeki Karpat charakteryzuje się dużą zmiennością stanu wód i dużym potencjałem powodziowym. W czasie wielkiej powodzi w 1977 r. wyrządziła szkody na kwotę 670 tysięcy zł. Jest typową rzeką górską o dużym spadku, kamienistym korycie, charakteryzującym się dużą zmiennością trasy przebiegu. W czasie silnych opadów deszczu wielkie masy płynącej nią wody i toczone przez nią kamienie powodują niszczenie brzegów w niektórych miejscach i odkładanie masy kamieni i żwiru w innych. Ogólnie jednak procesy niszczące przeważają nad akumulacją, w wyniku czego następuje stałe pogłębianie i poszerzanie koryta rzeki.[1]
Rzeka jest zarybiona. Badania czystości wód przeprowadzone w 2005 r pozwoliły zaliczyć jej wody do III klasy czystości wód w skali 5-stopniowej, jako wody zadowalającej jakości. Badania przeprowadzane były u jej ujścia w Tymbarku, a więc w najbardziej zanieczyszczonym miejscu. W górnej części biegu jej potoków woda ma jeszcze lepszą jakość. Według typologii rybackiej Słopniczanka jest krainą pstrąga. Dominującymi gatunkami są pstrąg potokowy i kleń, a gatunkami towarzyszącymi głowacz pręgopłetwy, śliz, strzebla potokowa, jelec.[2] Według prawa wędkarskiego na Słopniczance można łowić tylko na sztuczne muchy.
Nazwa rzeki pochodzi od dawnego przyrządu do łowienia pstrągów zwanego słopem. W początkach osadnictwa w dolinie rzeki było tutaj mnóstwo pstrągów, na które miejscowi osiedleńcy polowali za pomocą słopa. Ryby stanowiły cenne uzupełnienie skromnego pożywienia. Z czasem ryby wyłapano niemal zupełnie, przyrząd poszedł w zapomnienie, ale przetrwała nazwa Słopniczanie, nadana żyjącym nad tą rzeką mieszkańcom przez sąsiadów. Od nazwy mieszkańców z kolei pochodzi nazwa wsi i rzeki. Rzeka pełniła też inną jeszcze, już historyczną rolę - w dawnych czasach dzieliła tę wieś na dwie części: Słopnice Królewskie, znajdujące się po jej południowej stronie i Słopnice Szlacheckie, leżące po północnej stronie.
