Sławin

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Ten artykuł wymaga dopracowania.
Więcej informacji co należy poprawić, być może znajdziesz w dyskusji tego artykułu lub na odpowiedniej stronie. W pracy nad artykułem należy korzystać z zaleceń edycyjnych. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.
Możesz także przejrzeć pełną listę stron wymagających dopracowania.

Współrzędne: 51°30' N 021°46' E


Sławin
Województwo	wielkopolskie
Powiat	ostrowski
Gmina	Sieroszewice
Położenie	51° 30' N 21° 46' E
Populacja (2006) - liczba ludności	270
Strefa numeracyjna (do 2005)	62
Kod pocztowy	63-406 (poczta: Ołobok)
Tablice rejestracyjne	POS

Sławin – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie ostrowskim, w gminie Sieroszewice, przy drodze wojewódzkiej Kalisz – Wieruszów i drodze lokalnej Ołobok – Psary.

Ze Sławina do Kalisza jest 10 km, do Grabowa 12 km a do Ostrowa 17 km.

Wioskę otaczają trzy cieki wodne, które w sposób naturalny wyznaczają jej granice, są to.

rzeka Prosna
rzeka Ołobok
rzeczka Barycz Gnilna

Z Sławinem sąsiadują miejscowości:

od zachodu – Psary
od wschodu – Zadowice
od północy – Leziona
od strony południowej – Rososzyca i Ołobok.

Od ponad 100 lat liczba mieszkańców oscyluje w granicach 250 - 300 mieszkańców.

Nie ma tutaj wielu znanych zabytków ani atrakcji turystycznych ale dla prawdziwych amatorów turystyki - może okazać się to ciekawym terenem do zwiedzenia i poznania.

Poruszając się po okolicach Sławina swoją wycieczkę można rozpocząć od miejsca gdzie rzeczka Ołobok wpada do Prosny (jest to miejsce zwyczajowo nazywane Sławin-Młyn), znajduje się tam stary młyn wodny, który działał jeszcze w latach 60.
Wyjeżdżając na główną drogę Wieruszów - Kalisz dojedziemy do ciekawej murowanej kapliczki w której znajduje się rzeźba ludowa Św. Walentego, którą wykonał Paweł Bryliński - ludowy rzeźbiarz mieszkający w niedalekim Masanowie.

Następnie po przebyciu 300 metrów drogą w kierunku Ołoboku skręcamy w prawo gdzie przez 1,5 km prowadzi aleja starych wierzb - droga jakby "żywcem" wyjęta z XIX-wiecznej ziemiańskiej wsi.

Droga ta prowadzi do Sławina Starego, gdzie znajduje się XVIII w. dworek szlachecki (silnie zniekształcony poprzez liczne przybudówki) wraz z częścią zachowanych budynków inwentarskich. przy wyjeździe na drogę gminną Psary - Ołobok po prawej stronie znajduje się słup przydrożny z 1850 roku.
Jest to jedna z pierwszych rzeźb wykonana przez wspomnianego już rzeźbiarza ludowego Pawła Brylińskiego. Pochodzą z roku 1855. Są to rzeźby Chrystusa Frasobliwego i Św. Benona

Miejscowość znajduje się w Obszarze chronionego krajobrazu „Dolina Prosny i Kotlina Grabowska”, na szer. geogr. północnej 57,28 st i dług. geogr. wschodniej 42,96 st najwyżej położony teren znajduje się przy na trasie Sławin - Psary o wysokości 143,9 m n.p.m.- jeden z najwyższych punktów w gminie Sieroszewice.

[edytuj] Historia

W pierwszych latach naszej ery tereny wioski Sławin były już zamieszkane, co potwierdzają odkopane w południowej części wsi nad rzeką Ołobok (przy wydobywaniu żwiru) piece do wypalania garnków i wytopu rudy żelaza (dymiarki). Prace wykopaliskowe prowadził tutaj Wydział Archeologiczny Uniwersytetu Łódzkiego. Miało to miejsce w 1983 i 1984 roku.

Rok Miejscowość/Gmina kultura kier.badań

1983      Sławin/Sieroszewice    Pomorska/Przeworska     G.Teske

1984         Sławin/Sieroszewice       Przeworska           G. Teske

Odkryta osada pochodziła z wczesnego okresu rzymskiego, przy pracach wykopaliskowych okazało się że jest silnie zniszczona i zniekształcona. Odkryto tu kilka palenisk, piec do wypalania ceramiki oraz ślady produkcji żelaźniczej w postaci kloców żuzla z dymarek i dwa kęsy żelazne. Znaleziska te świadczą o tym że pobliskie tereny (jak cały region okołokaliski) były znaczącym ośrodkiem masowej produkcji żelaza a ich produkty były głównym składnikiem wymiany handlowej. Miało to proste wytłumaczenie z tej prostej przyczyny że Sławin leżał przy jednej z odnóg „Szlaku Bursztynowego” który łączył Morze Bałtyckie z Cesarstwem Rzymskim.

Pierwsza pisemna wzmianka pochodzi z 1336 roku i związana jest Wawrzynem ze Sławina herbu Zaręba

Następni właściciele to:

XVI wiek własność Szyszkowskich,
Sokołowscy,
Andrzej i Wojciech Orzelscy
1579 własność Floriana Szyszkowskiego ,- właściciel Zamościa
do 1596 własność P.Sokołowskiego2 ,- właściciel Sławina
od 1596 po zapisie biskupa St. Karnkowskiego do Jezuitów z Kalisza,- sprowadzeni do Kalisza w 1581-82. Nowo powstałe w XVI wieku Kolegium jezuitów w Kaliszu otrzymało drogą zapisu na wieczność od arcybiskupa Stanisława Karnkowskiego w 1596r. dwie wsie Sławin i Zamoście – obie osady w parafii Gostyczyna przy ujściu rzeczki Ołobok do Prosny. Poprzednio wymienione wsie należały do szlachty.
1610 Mikołaj Orzelski
1618 własność Anny Orzelskiej,
1620 przywłaszczyli sobie grunt od strony Rososzycy Łukasz i Mikołaj Orzelski
1638 Łukasz Orzelski dziedzic Sławna
Michał Orzelski
1685 dobra braci Orzelskich Andrzej+ Barbara zd Pęcherzewska i Stanisław+ Anna zd. Lisiecka i Jan Orzelski synowie Mikołaja Orzelskiego
1687 Sławin i Zamoście w rękach Jakóba Obrębskiego
około 1720 Maciej z Radomicka Radomicki wojewoda Poznański - Sławin w jego posiadaniu(+1737)
1728 dzierżawca Michał Chotkowski
1737 po w/w obejmuje wojewoda mścisławski Jerzy Sapieha
od w/w odkupuje za 30.00 zł polskich w 1748 r. starosta wschowskie Ignacy z Iwanowic Kożmiński1(+17573) (herbu Poraj),
żona w/w Marianna (?) hrabina na Lachowicach i Sapieżynie Koźmińska z Sapiehów,
1753 Andrzej Kurczewski
od 1753 Franciszka Włostowska z Kurczewskich,
do 1765 wieś własnością Antoniego Brodzkiego (Brodzicki),
Jan Szczepkowski 1768-792,
1781 Katarzyna Kornati,
1782 wdowa po w/w Katarzyna z Kurnatowskich Szczepkowska właścicielka Sławina Zamoście
po śmierci w/w jego żona Katarzyna wzmiankowana jeszcze 17892,
od 1797 do końca lat 30 XIX wieku majątek w rękach Tekli i Mikołaja Szczepkowskich,
1840 własność syna w/w Mikołaja Szczepkowskiego i Ludwiki zd.Wiewiórkowska
1855 własność po spadkobiercach Mikołaja –Józef Szczepkowski
1878-1886 sukcesorzy po w/w
1886 własnośc Heleny Brodowskiej
po śmierci 1896 do 1900 owdowiały Szczepkowski

Po roku 1900 majątek sławiński przeszedł w ręce Banku Pruskiego i został rozprzedany parcelami.

W 1905 roku urodził się w Sławinie Józef Kut, błogosławiony kościoła katolickiego. Obecnie wioska liczy 275 mieszkańców.

Miejscowość przynależała administracyjnie przed rokiem 1887 do powiatu odolanowskiego, w latach 1975-1998 do województwa kaliskiego, a w latach 1887-1975 i od 1999 do powiatu ostrowskiego.