Rym
Z Wikipedii
Rym – powtórzenie jednakowych lub podobnych układów brzmieniowych w zakończeniach wyrazów zajmujących ustaloną pozycję w obrębie wersu (w poezji) lub zdania (w prozie). Rym pełni funkcję wierszotwórczą, instrumentacyjną i semantyczną (znaczeniową). W poezji współczesnej rymy mają mniejsze znaczenie niż w tradycjonalnej, w wielu zaś jej przejawach zupełnie nie występują.
Rodzaje rymów
- żeńskie – posługujące się akcentem paroksytonicznym, nieodłączne od wiersza sylabicznego, np. "woda – uroda"
- męskie – oparte na akcencie oksytonicznym, właściwe wierszowi sylabotonicznemu, jak "zew – krew"
- daktyliczne – w języku polskim rzadkie, związane z akcentem proparoksytonicznym: "zakochać się – rozszlochać się"
- bogate – obejmujące wiele współbrzmień głoskowych, np. "piąstkom – cząstkom"
- głębokie – wychodzące poza granice ustalone przez miejsce akcentowanej samogłoski, jak: "łabędzie – to będzie", "głębie – gołębie"
- dokładne (pełne, ścisłe) – cechują się zupełną identycznością głoskową (dopuszczalne są jedynie niewielkie odchylenia)
- niedokładne (przybliżone) – oparte na powtarzalności tylko niektórych głosek, jak asonanse (podobieństwo samogłosek, np. "powróz – gotów") oraz konsonanse (podobieństwo spółgłosek, np. "gong – gang")
- gramatyczne – takie same końcówki gramatyczne wyrazów, np. "różami – dziewczynami"
- niegramatyczne – wyrazy różniące się formą gramatyczną, jak "cały – chwały"
- banalne – tzw. "częstochowskie", zbyt często używane, np. "dal – żal"
- rzadkie, wyszukane, trudne i egzotyczne
Rodzaje układów rymów
- końcowe – w zakończeniu wersu
- wewnętrzne – obejmujące wyrazy wewnątrz jednego wersu
- parzyste – dwa kolejne wersy mają ten sam rym (aabb)
- przeplatane (krzyżowe) – rymy występują naprzemiennie (a-b a-b)
- okalające – identyczne rymy na początku i końcu zwrotki (abba)
Zobacz też: przegląd zagadnień z zakresu literatury.