Rumba

Z Wikipedii

[edytuj] Rumba towarzyska

Nazywana tańcem miłości lub tańcem namiętności. Wchodzi w skład 10 tańców towarzyskich. Rumba rozliczana jest na "raz, dwa, trzy, cztery". Rozliczenie tempa kroku podstawowego to wolny, szybki, szybki. Trzymanie podobnie jak w innych tańcach latynoamerykańskich może być otwarte (za jedną rękę) lub zamknięte (obiema rękoma). Ciężar ciała musi być stale utrzymywany nad palcami stóp. Chodzenie w tym tańcu odbywa się na nogach wyprostowanych w kolanach. Partnerka w rumbie kusi i wymyka się, partner zaś prezentuje swą wybrankę i pozornie podejmuje jej grę, ale tak naprawdę to on prowadzi. Rumbę na Turniejach Tańca tańczy się jako pierwszą z pięciu tańców latynoamerykańskich, ze zwględu na wolne tempo.

[edytuj] Afrykańskie korzenie rumby

Wraz ze zniesieniem niewolnictwa na Kubie w 1886 r. ciemnoskórzy niewolnicy, którzy z braku środków materialnych oraz ziemi pod uprawe, nie mogli pozostać na wsi, przenoszą się na peryferie miast i miasteczek, dając początek tzw. Solares (przyp. tł: małe społeczności, osiedla, zamieszkałe przez wiele rodzin). "Solares" istniały już przedtem, jednak wraz ze zniesieniem niewolnictwa, liczebność ich mieszkańców znacznie wzrosła. Powstałe społeczności to mieszanka różnych afrykańskich plemion sprowadzonych na Kubę przez hiszpanów, z białymi, którzy mieli zatrudnienie w zakładach czy sklepikach danego Solaru. W tym środowisku pojawiło się pojęcie imprezy zbiorczej zwanej Rumba, od której wzięło się określenie "rumbero" w odniesieniu do osób dziś nazywanych "imprezowiczami" i "rumbear" w odniesieniu do wydarzeń imprezowych tak na Kubie jak i na całych Karaibach.

Na początku, spowodowane skrajną biedą grup socjalnych, które zamieszkiwały peryferie miast, instrumentami używanymi w Rumbie były meble, artykuły gospodarstwa domowego i narzędzia pracy codziennej. W niedługim czasie zaczęto używać pudeł (cajones), w których importowano dorsza, z powodu dobrej jakości drewna z jakiego były one wykonane. Muzyka z pudeł (stąd też zwrot "rumba de cajón") towarzyszyła osobie, która śpiewała i wybijałą rytm na patyczkach "clave". Później pudła zostały zamienione na trzy bębny (tumba, llamador i quinto), które nazwano "tumbadoras".

Ta struktura została powiększona przez kolejną osobę, która uderzała dwoma patykami w drewnianą podstawę jednego z bębnów. Było to znane pod nazwą "cáscara". W końcu "cáscara" została zastąpiona przez instrument znany jako "cata" (pień drzewa z wydłubanym środkiem, zawieszony w powietrzu). Z tych okoliczności, pod koniec wieku zrodziło się określenie: "rumba de tiempo de Espańa" (rumba czasu Hiszpanii), aby można było praktykować Rumbe na Kubie w czasach dominacji Hiszpańskiej. Równie oczywisty jest wpływ na ten styl muzyczny plemion afrykańskich sprowadzonych na Kubę.

[edytuj] Rumba kubańska

Należy podkreślić, że rumba kubańska z towarzyską ma wspólną tylko nazwę. Zarówno muzyka jak i taniec są zupełnie różne.

Rumba składa się z trzech różnych stadiów muzycznych, które moglibyśmy pogrupować w następujący sposób: Diana wstęp w postaci melodyjnego fragmentu bez spójnego tekstu, za to z krótkimi chaotycznymi frazami, które mają za zadanie stworzyć odpowiednią atmosferę

Décima piosenkarz improwizuje prezentując historię, która ma być głównym motywem w Rumbie

Rompe la Rumba wkraczają instrumenty perkusyjne, przed muzyków wychodzi para tancerzy lub pojedynczy tancerz (w przypadku stylu Columbia), a piosenkarz podkreśla jeden ze zwrotów z tekstu utworu, która będzie śpiewana przez chór jako refren na zmiane z improwizującym solistą.

W Rumbie istnieją trzy style:

• Columbia szybka Rumba, którą tańczy mężczyzna. Składa się z ruchów akrobatycznych zapożyczonych z tańców takich jak "íremes" czy "diablito cubano", tańczonych przy akompaniamencie rytmu wybijanego przez bęben quinto. Chociaż La Columbia praktykuje się na Kubie, nie przeniosła się ona na pozostałe wyspy karaibskie.

• Guaguancó najważniejszy ze stylów Rumby. Charakteryzuje się częścią śpiewaną w której to jest opisywane jakieś wydarzenie lub jedna z postaci z danej społeczności. Taniec jaki towarzyszy temu stylowi Rumby to gra w której to partnerzy zalotnie starają się wzbudzić w sobie wzajemne zainteresowanie, a zarazem nie pozwalają zbliżyć się za bardzo do siebie. Mężczyzna próbuje w tym tańcu "zaszczepić" ("vacunar") kobietę wykonując odpowiednie ruchy biodrami, przy czym kobieta usiłuje się zakryć aby uniknšć "zaszczepienia" ("vacunao").

• Yambú wolna Rumba gdzie tancerze robią ruchy charakterystyczne dla starszych ludzi. Tutaj, w odróżnieniu od guaguancó nie znajdziemy ruchów biodrami majšcego na celu "zaszczepienia" tancerki. W Yambú w części śpiewanej często się wstawia zwrot "en el yambú no se vacuna" - "w Yambú się nie 'zaszczepia'", żeby zaznaczyć formę w jakiej powinno się tańczyć ten styl. Obecnie Yambú praktykuje się tylko wśród profesjonalnych grup tanecznych na Kubie.