Rota (Maria Konopnicka)
Z Wikipedii
Rota - jeden z najbardziej znanych utworów poetyckich Marii Konopnickiej. Pierwszy raz Rota została opublikowana w 1908 w czasopiśmie Przodownicy. Jest utworem o bardzo dużym znaczeniu dla Polaków. Powstała pod wpływem oburzenia prześladowaniami polskości w zaborze pruskim.
W 1910 roku pieśń ta została po raz pierwszy wykonana na uroczystościach zorganizowanych w Krakowie w rocznicę 500-lecia bitwy pod Grunwaldem.
Wiersz składa się z czterech zwrotek, z czego trzy stanowią kanon jednej z najpopularniejszych polskich pieśni patriotycznych pod tym samym tytułem, do której muzykę napisał Feliks Nowowiejski. Pierwszy raz pieśń została publicznie odśpiewana w 1910 podczas odsłonięcia Pomnika Grunwaldzkiego w Krakowie. Połączonymi chórami z całej Polski dyrygował wtedy kompozytor.
Od 1918 Rota była hymnem polskich harcerzy. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości była najpoważniejszym kontrkandydatem Mazurka Dąbrowskiego do określenia mianem hymnu narodowego. Pieśń była również jedną z najpopularniejszych w czasie stanu wojennego w Polsce w latach 80. XX wieku, kiedy to jeden z fragmentów tekstu - Krzyżacka zawierucha zamieniano na - Sowiecka zawierucha. Pieśń ta wykorzystana została w powstałym w 2004 roku filmie Wesele Wojciecha Smarzowskiego.
[edytuj] Rota
Nie rzucim ziemi, skąd nasz ród,
Nie damy pogrześć mowy!
Polski my naród, polski lud,
Królewski szczep Piastowy,
Nie damy, by nas zgnębił wróg...
- Tak nam dopomóż Bóg! }bis
Do krwi ostatniej kropli z żył
Bronić będziemy Ducha,
Aż się w rozpadnie w proch i w pył
Krzyżacka zawierucha.
Twierdzą nam będzie każdy próg...
- Tak nam dopomóż Bóg! }bis
Nie będzie Niemiec pluł nam w twarz
Ni dzieci nam germanił.
Orężny stanie hufiec nasz,
Duch będzie nam hetmanił,
Pójdziem, gdy zabrzmi złoty róg...
- Tak nam dopomóż Bóg! }bis
Nie damy miana Polski zgnieść
Nie pójdziem żywo w trumnę.
W Ojczyzny imię i w jej cześć
Podnosim czoła dumne,
Odzyska ziemię dziadów wnuk...
- Tak nam dopomóż Bóg! }bis
