Prozopografia
Z Wikipedii
Prozopografia - metoda badań historycznych polegająca na zbiorczej analizie danych dotyczących przedstawicieli określonej grupy (przede wszystkim elit politycznych i społecznych). Stosowana jest zwłaszcza przez badaczy historii politycznej (np. badania nad parlamentarzystami) i społecznej (studia poświęcone duchownym, przedstawicielom wybranych grup zawodowych), wiąże się też często z badaniami genealogicznymi. Metoda ta pozwala na opis wspólnych cech badanej grupy, powiązań między jej członkami, określenie modeli karier, wyróżnienie występujących w jej ramach podgrup. Cechami najczęściej branymi pod uwagę w analizie prozopograficznej są między innymi:
- pochodzenie
- wykształcenie
- stan majątkowy
- kolejne szczeble kariery
- zawierane związki małżeńskie
[edytuj] Bibliografia
Dorma Maciej, Bracia zakonu krzyżackiego w Prusach w latach 1228-1309 : studium prozopograficzne, Poznań 2004
Szybkowski Sobiesław, Studia z genealogii i prozopografii polskiej szlachty późnośredniowiecznej, Gdańsk 2003
Zając Józef, Wyzwoleńcy w antycznej Brixii : studium prozopograficzne (I - 1. poł. III w.n.e.), Toruń 2000
