Piemontyt
Z Wikipedii
Piemontyt (epidot manganowo-żelazowy) – minerał z grupy krzemianów, bogata w żelazo i mangan odmiana epidotu.
Nazwa pochodzi od Piemontu we Włoszech gdzie został odkryty.
Spis treści |
[edytuj] Właściwości
- Wzór chemiczny: Ca2(Fe3+,Al,Mn)Al2[O(OH)/SiO4/Si2O7]. Zasadowy krzemian wapnia, żelaza, manganu i glinu.
- Układ krystalograficzny: jednoskośny
- Barwa: czerwonobrunatna, fioletowobrunatna lub czerwona
- Twardość w skali Mohsa: 6-6,5
- Gęstość: 3,25-3,50 g/cm3
- Rysa: wiśniowoczerwona
- Połysk: szklisty
- Łupliwość: doskonała
- Przełam: nierówny
Wykazuje silny pleochroizm. Tworzy kryształy jednoskośne, słupkowe i igiełkowe. Występuje w skupieniach promienistych, ziarnistych, zbitych. Bardzo często współwystępuje z kwarcem, glaukofanem, braunitem, rodonitem, rodochrozytem.
[edytuj] Występowanie
Piemontyt jest minerałem bardzo rzadkim. Spotykany jest w złożach manganu, w łupkach. Bardzo rzadko występuje w pegmatytachi skałach wulkanicznych.
Miejsca występowania: Włochy – (Valle d'Aosta, Piemont) , Francja – (wyspa Croix) , Japonia – (wyspa Shikoku), USA – Arizona, Nowa Zelandia.
W Polsce występuje na Dolnym Śląsku (okolice Marcinkowa k. Stronia Śląskiego).
[edytuj] Zastosowanie
- Ma znaczenie naukowe,
- wzbudza również zainteresowanie kolekcjonerów
- bywa szlifowany na potrzeby zbieraczy i do ekspozycji muzealnych.