Parowniczka
Z Wikipedii
Parowniczka to sprzęt laboratoryjny - służący do odparowywania i wyprażania substancji stałych, a czasami także do ich stapiania.
Parowniczki są zazwyczaj wykonywane z materiałów ceramicznych lub z metali szlachetnych (najczęściej z platyny), choć czasami spotyka się także parowniczki wykonane ze specjalnego szkła hartowanego.
Pojemność parowniczek jest zawyczaj niewielka - rzędu 3-10 ml. Składają się one z naczynka właściwego, o kształcie kubka ze stożkowo zakończonym dnem oraz dobrze dopasowanej pokrywki.
Parwoniczki wykorzystuje się najczęściej w analizie ilościowej i mikroanalizie.
Np: przy oznaczaniu zawartości krzemu w próbce, wsypuje się do parowniczki (A na rysunku) niewielką, ale dokładnie odmierzoną ilość substancji, dodaje się do niej dużą ilość kwasu siarkowego, po czym wstawia się całość do specjalnego statywu (B) i ostrożnie się ogrzewa całość delikatnie mikropalnikiem Bunsena (C), aż do uzyskania stałego produktu, którym w tych warunkach jest krzemionka. Następnie zamyka się parowniczkę pokrywką i praży substancję w wysokiej temperaturze aż do uzyskania całowicie czystej, stopionej krzemionki. Porównanie początkowej wagi substancji i wagi stopionej krzemionki pozwala wyznaczyć dokładnie zawartość krzemu w próbce.
