Opłata stemplowa
Z Wikipedii
Więcej informacji co należy poprawić, być może znajdziesz na odpowiedniej stronie. W pracy nad artykułem należy korzystać z zaleceń edycyjnych. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.
Możesz także przejrzeć pełną listę stron wymagających dopracowania.
Ustawa z 22 marca 1765 roku, według której wszystkie dokumenty cywilne, poczynając od weksli a kończąc na certyfikatach ślubnych, podlegać miały stemplowi na rzecz centralnego rządu. Została wydana przez parlament angielski dla Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej. Był to podatek pośredni. Amerykanie uważali, że jest to bezprawne nakładanie podatków przez londyński parlament, ponieważ nie mieli tam swoich przedstawicieli. W Bostonie wybuchły rozruchy uliczne. Amerykanie wtargnęli do sądu i zniszczyli akta konfiskat przemycanych towarów. W tym samym roku jesienią został zwołany kongres wszechamerykański do Nowego Jorku. Wydana przez niego "Deklaracja praw i krzywd" miała na celu uszczuplenie swobód kolonialnych. Jednocześnie kupcy z miast portowych odmówili sprowadzania oraz kupowania towarów angielskich, a także zaprzestali spłacania zobowiązań w stosunku do kupców z Anglii. W związku z tym kupcy londyńscy poprosili parlement o zniesienie ustawy o stemplach. Izba Gmin poprosiła na rzeczoznawcę Beniamina Franklina. Bronił praw kolonii amerykańskich do całkowitego samorządu w sprawach wewnętrznych, zaznaczając, iż w Ameryce nikt nie myśli o niepodległości. Wywody Franklina były wystarczające dla parlamentu angielskiego, który 18 marca 1776 roku odwołał ustawę stemplową.
Zobacz też: podatek stempla
