Odporność na antybiotyki

Z Wikipedii

Oporność na antybiotyki to cecha bakterii, która czyni je prawie zupełnie bądź zupełnie niepodatnymi na działanie antybiotyków.

[edytuj] Podział

Oporność dzielimy na pierwotną, mutacyjną i nabytą.

Oporność pierwotna to oporność determinowana przez zaprogramowaną genetycznie strukturę bakterii. Na przykład pałeczka ropy błękitnej jest oporna na większość antybiotyków, ze względu na nieprzepuszczalną ścianę komórkową.

Oporność mutacyjna wynika z mutacji, zmieniającą budowę białek bakteryjnych, w konsekwencj uniemożliwiając interakcję drobnoustroju z danym lekiem. Przykładem jest tu oporność paciorkowców kałowych na streptomycynę spowodowana przez zmianę budowy jednego z białek rybosomu.

Oporność nabyta - to skutek nabycie genów oporności od innych bakterii. Wymiana genów zachodzi najczęściej za pośrednictwem plazmidów.

[edytuj] Mechanizmy

Jest wiele możliwych mechanizmów oporności:

• jeśli antybiotyk atakuje jakiś enzym katalizujący jakąś reakcję, to bakteria może:
  • produkować więcej tego enzymu
  • produkować więcej substratu tej reakcji
  • zmienić lekko strukturę enzymu, tak żeby nadal spełniał swoją funkcję, ale był mniej podatny na antybiotyk
  • wytworzyć inny enzym katalizujący tę reakcję
  • obejść tę reakcję i użyć innej
• I ogólniej może też:
  • stworzyć "pompę" wypompowującą antybiotyk z komórki
  • stworzyć enzym niszczący antybiotyk, lub wiążący go (np. β-laktamazy chroniące bakterię przed działaniem penicyliny)
  • zmienić strukturę błony komórkowej lub ściany komórkowej, tak żeby była ona mniej przepuszczalna dla antybiotyku

Pewna kombinacja powyższych metod pozwala uzyskać prawie całkowitą odporność na antybiotyki.