Nieruchomość
Z Wikipedii
Nieruchomość to jeden z rodzajów rzeczy w rozumieniu prawa cywilnego.
W prawie polskim wyróżnia się cztery rodzaje nieruchomości: gruntowe, budynkowe, lokalowe i rolne, zdefiniowane w przepisach art. 46 §1 i art. 46¹ Kodeksu cywilnego.
Podstawowym rodzajem nieruchomości są nieruchomości gruntowe, którymi są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty). Znajdujące się na nich i trwale z nimi związane budynki, inne urządzenia i rośliny, jak również prawa związane z własnością nieruchomości są częściami składowymi danej nieruchomości gruntowej. Wobec tego nie mogą być przedmiotem odrębnej własności (łac. superficies solo cedit).
Od zasady tej istnieją wyjątki. Jako osobne od gruntu nieruchomości mogą zostać wyodrębnione budynki (nieruchomość budynkowa) lub części takich budynków (lokale - nieruchomość lokalowa) - w przypadkach i na zasadach określonych w odrębnych przepisach. Wtedy stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Z nieruchomościami budynkowymi i lokalowymi jest związana przymusowa współwłasność nieruchomości gruntowej, na której są posadowione właściwe budynki.
Nieruchomościami rolnymi są natomiast nieruchomości, które są lub mogą być wykorzystywane do prowadzenia działalności wytwórczej w rolnictwie.
W praktyce rynkowej wyróżnia się nieruchomości mieszkaniowe (służące gospodarstwom domowym) oraz nieruchomości komercyjne (służące podmiotom prowadzącym działalność gospodarczą).
W celu ustalenia stanu prawnego nieruchomości prowadzi się księgi wieczyste.
Kodeks Napoleona poza nieruchomościami gruntowymi znał również odrębną własność pięter budynku.
[edytuj] Zobacz też:
- wartość rynkowa nieruchomości
- księgi wieczyste
- użytkowanie wieczyste
- hipoteka
- zarządzanie nieruchomościami
- Zawody związane z obsługą nieruchomości:
