Nancy Richey

Z Wikipedii

Nancy Richey (ur. 23 sierpnia 1942 w San Angelo, Teksas), tenisistka amerykańska.

Należała do ścisłej światowej czołówki na przełomie lat 60. i 70., osiągając pozycję wiceliderki rankingu światowego w 1969. W latach 1963-1975 była klasyfikowana w czołowej dziesiątce na świecie, a 1960-1976 w czołowej dziesiątce w USA (w tym jako nr 1 1964-1965 i 1968-1969).

Wygrała łacznie sześć turniejów wielkoszlemowych, w tym 2 w grze pojedynczej - Australian Open 1967 i French Open 1968. W 1966 wygrała trzy deblowe turnieje, do Wielkiego Szlema zabrakło triumfu na French Open; ponadto wygrała w deblu US Open w 1965.

Czterokrotnie przegrywała w finałach gry pojedynczej - Australian Open 1966, French Open 1966, US Open 1966 i 1969; na Wimbledonie w singlu doszła najwyżej w 1968 (półfinał). 1967 przegrała w deblowym finale Wimbledonu, a 1969 - French Open.

1964 (po pokonaniu Marii Bueno) i 1965 zwyciężczyni mistrzostw Ameryki Północnej (1969 finalistka tej imprezy), 1965 finalistka międzynarodowych mistrzostw Włoch w Rzymie. Zdobywała tytuły mistrzyni USA na różnych nawierzchniach - 1961 na korcie twardym, 1965 w hali, 1963-1968 na korcie ziemnym. 1973 finalistka turnieju Masters (wówczas pod nazwą Virginia Slims Championships); 1968 wygrała Madison Square Garden Championships w Nowym Jorku, a do historii przeszedł jej półfinał z Billie Jean King, w którym przegrywała już 4:6, 1:5 i zdołała jeszcze odwrócić losy spotkania.

1964 i 1968-1969 występowała w reprezentacji w Pucharze Federacji; 1969 zdobywczyni Pucharu. Była także członkiem reprezentacji w Pucharze Wightmana.

2003 została wpisana do Międzynarodowej Tenisowej Hall of Fame.