Mark I

Z Wikipedii

Czołg Mark I - 26 września 1916 roku. Kształt romboidalny pozwalał łatwiej pokonywać przeszkody i okopy. W póżniejszych wersjach usunięte zostały koła z tyłu. Siatka na szczycie czołgu miała za zadanie odbijać granaty

Mark I to czołg angielski zastosowany w I wojnie światowej. Po próbach terenowych w styczniu 1916 roku ten model został skierowany do produkcji. Angielska nazwa czołgu - Tank została użyta, aby zmylić wywiad wroga. Dodatkowo zakamuflowano przedsięwzięcie, twierdząc oficjalnie, że zakłady produkują zbiorniki na zamówienie Rosji. W sumie wyprodukowano 150 czołgów Mark I w wersji "żeńskiej" (wyposażone w 5 ciężkich karabinów maszynowych) i "męskiej" (wyposażone w 2 armaty 57mm i 3 karabiny maszynowe).

[edytuj] Dane techniczne

[edytuj] Wersja "męska"

• Załoga: 7 osób
• Ciężar: 26 t
• Długość: 7,93 m
• Szerokość 4,13 m
• Wysokość 2,45 m
• Silnik: silnik gaźnikowy Daimler o mocy 105 KM
• Prędkość: 6 km/h
• Zasięg: 30 km
• Uzbrojenie: 2 armaty kalibru 57 mm i 3 karabiny maszynowe Hotchkiss i Madsen, zapas amunicji 324 nabojów kalibru 57 mm do armat i 6300 nabojów do ckm
• Pancerz: 6-10 mm

[edytuj] Zastosowanie bojowe

15 września 1916 roku, 49 czołgów Mark I miało wspomagać atak piechoty brytyjskiej w bitwie nad Sommą. Na linię frontu dotarły tylko 32 czołgi, z czego 5 ugrzęzło w podmokłym terenie, a 9 uległo awarii. Pozostałe 18 wozów nie odegrało decydującej roli w przebiegu walk. Atakowały w znacznym rozproszeniu (w grupach po dwa, trzy wozy) na nieprzyjaznym terenie, pomimo to były zaskoczeniem dla Niemców. Użycie ich zaowocowało znacznym zmniejszeniem strat. 17 września w sztabie angielskiego dowódcy, gen. Haiga, znaleźli się: pułkownik Ernest Swinton i porucznik Albert Stern, obaj zaangażowani w rozwój broni pancernej. Generał Haig był jednak sceptycznie nastawiony do nowego wynalazku i nie spowodował szerszego i bardziej celowego wykorzystania czołgów. Okazało się to błędem, ponieważ ich pojawienie się na linii frontu zaskoczyło Niemców w równym stopniu, jak generała Haiga ich skuteczność. Gdy okazało się, że czołgi zrobiły we froncie wyrwę o szerokości kilkunastu kilometrów i głębokości kilkudziesięciu, wojska angielskie nie mogły wykorzystać powodzenia, ponieważ zaopatrzenie pozostało daleko w tyle i czołgi z braku amunicji wycofano na tyły.

24 kwietnia 1918 3 czołgi Mark I wzięły udział w pierwszym bezpośrednim starciu z czołgami nieprzyjaciela.

[edytuj] Link zewnętrzny:

• przekrój