Marian Mięsowicz

Z Wikipedii

Marian Mięsowicz (ur. 21 listopada 1907 we Lwowie, zm. 5 kwietnia 1992 w Krakowie), fizyk polski, profesor Akademii Górniczo-Hutniczej, organizator nauki.

Absolwent wydziału fizyki Uniwersytetu Jagiellońskiego (1930) i autor obronionej na UJ pracy doktorskiej O krótkich, powoli zanikających falach elektromagnetycznych. Od 1931 roku pracownik Katedry Fizyki Akademii Górniczej. W czasie II wojny światowej nauczyciel Średniej Szkoły Górniczej, wykładowca fizyki dla studentów tajnego UJ i pracownik Państwowej Szkoły Górniczo-Hutniczo-Mierniczej (1941-1946). Od 1946 roku profesor Akademii Górniczej (od 1949 - AGH).

Autor prac w takich dziedzinach jak:

• fizyka cieczy anizotropowych (ciekłych kryształów) - twórca metody opisu lepkości takich ośrodków. Do dnia dzisiejszego za Mięsowiczem wyróżnia się osiem współczynników lepkości dla takich cieczy;
• fizyka cząstek elementarnych - pod koniec lat 30. autor wraz z profesorem Jeżewskim projektu wyniesienia do stratosfery balonu z licznikami mającymi mierzyć natężenie promieniowania kosmicznego. Start miał nastąpić z doliny Chochołowskiej, jednak nie doszedł do skutku, gdyż balon spłonął.
• fizyka jądrowa - twórca zakładu Fizyki Jądrowej na Uniwersytecie Jagiellońskim, inicjator uczestnictwa polskich fizyków w europejskim centrum badań jądrowych CERN.

Członek Polskiej Akademii Nauk (od 1959, w latach 70. - wiceprezes PAN), doktor honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego (1975), Warszawskiego (1987) i AGH, od 1989 roku członek PAU.