Marian Lalewicz
Z Wikipedii
Marian Lalewicz (ur. 21 listopada 1876 w Wyłkowyszkach (obecnie Litwa) - zm. w sierpniu 1944), polski architekt, reprezentant akademickiego klasycyzmu.
Studiował w Petersburgu, gdzie w latach 1903-1918 prowadził działalność architektoniczną i pedagogiczną jako profesor Instytutu Komunikacji, Akademii Sztuk Pięknych i Akademii Sztuk Zdobniczych. Od 1908 członek koła warszawskiego Towarzystwa Opieki nad Zabytkami Przeszłości w Petersburgu, a potem ostatni przed wojną prezes Towarzystwa Opieki nad Zabytkami. Po powrocie do kraju od 1920 profesor Politechniki Warszawskiej.
[edytuj] Ważniejsze dzieła:
- gmach Dyrekcji PKP na ul. Targowej w Warszawie (1923)
- gmach Banku Rolnego na ul. Nowogrodzkiej 50 w Warszawie (1926-1927)
- Instystut Geologiczny na ul. Wiśniowej w Warszawie (1923-1930)
- kamienica mieszkalna ul. Mokotowska 51/53 (1923-1925)
- koszary Marynarki Wojennej w Gdyni (1927)
- kościół garnizonowy w Gdyni (1935-1939)
- bank w Sosnowcu
- bank w Kaliszu
- bank w Siedlcach.
Oprócz tego kierował pracami konserwatorskimi przy pałacach: Rady Ministrów, Prymasowskim i Raczyńskich w Warszawie.