Manhunter
Z Wikipedii
| Manhunter | |
| Oryginalny tytuł | Manhunter |
| Gatunek filmu | thriller |
| Kraj | USA |
| Data premiery | 15 sierpnia 1986 |
| Czas trwania | 115 min |
| Reżyseria | Michael Mann |
| Scenariusz | Michael Mann |
| Główne role | William Petersen, Dennis Farina, Tom Noonan |
| Muzyka | Michel Rubini, Klaus Schulze |
| Zdjęcia | Dante Spinotti |
| Scenografia | Mel Bourne |
| Montaż | Dov Hoenig |
| Produkcja | Dino De Laurentiis, Richard Roth |
| Od lat | 18 |
| Nagrody | Michael Mann Cognac Festival du Film Policier (nagroda krytyków) |
| Strona IMDb | |
Munhunter amerykański thriller w reżyserii Michaela Manna z 1986 roku oparty na powieści Thomasa Harrisa Czerwony Smok, będący jednocześnie prequelem Milczenia owiec.
[edytuj] Obsada aktorska
- William Petersen - Will Graham
- Kim Greist - Molly Graham
- Brian Cox - Hannibal Lecter
- Dennis Farina - Jack Crawford
- Stephen Lang - Freddie Lounds
- Tom Noonan - Francis Dolarhyde
- Joan Allen - Reba McClane
Uwaga: W dalszej części artykułu znajdują się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu.
Jeden z pierwszych filmów Michaela Manna, charakteryzujący się psychodelicznym nastrojem budowanym przez przejaskrawione ujęcia w scenach retrospekcji oraz utwory muzyczne takich zespołów jak Dead Can Dance, Kitaro czy też utwór In-A-Gadda-Da-Vida zespołu Iron Butterfly wykorzystany w kulminacyjnej scenie.
Główną osią fabuły filmu jest kwestia wczucia się czołowego bohatera, Willa Grahama, agenta FBI w rolę psychopaty, seryjnego mordercy, określonego w mediach jako Zębowa Wrózka ("Toothfairy").
W początkowych ujęciach przedstawiona jest sytuacja widziana oczyma mordercy wkraczającego do mieszkania swych ofiar. Operator kamery przez dłuższy czas zatrzymuje ujęcia na charakterystycznych obiektach, dziecięca maskotka, kobieta przeciągająca się w łóżku. Te sekwencje powtarzają się, gdy Will Graham odwiedza mieszkanie ofiar i próbuje odtworzyć tok działania i myślenia mordercy.
Postać psychopaty nie jest przedstawiona jako tylko bezwzględny morderca, ale także jako osoba potrafiąca odczuwać, co ukazują sceny z poznaną przez niego dziewczyną, w szczególności spazmy płaczu w momencie, gdy zasypia ona w łóżku przy jego boku. Podobnie Will Graham nie jest też przedstawiony jednobarwnie, jako bohater, który bezproblemowo wykonuje powierzoną mu misję. Na początku odmawia Crawfordowi proszącemu go o włączenie się w śledztwo. Przyczyną tego jest uraz psychiczny jakiego doznał podczas ujęcia Hannibala Lecktora. W trakcie filmu staje się on zarówno chłodnym analitykiem oglądającym zmasakrowane ofiary, współczującą psychopacie prawdopodobnie tragicznego dzieciństwa osobą, jak i jego katem, gdyż mimo deklaracji, że nie będzie próbował doprowadzić do bezpośredniej konfrontacji z psychopatą, w końcu wpada z furią do jego mieszkania i po dramatycznej walce zabija go.
Hannibal Lecktor jest istotną postacią w tym filmie, gdyż do niego przychodzi Graham z prośbą o pomoc w ujęciu Zębowej Wróżki. Jak i w innych częściach trylogii filmowych i książkowych, Lecktor kontaktuje się również z samym psychopatą, co odkrywają agenci FBI i próbują urządzić na niego pułapkę. Wpływa on jednak także na sposób myślenia Grahama, zarówno destruktywnie, gdy sugeruje Grahamowi iż ten musiał odczuwać przyjemność antycypując myśli i działania jego samego, Lecktora Hannibala.
Cechą wyróżniającą ten film od innych poświęconych trylogii Thomasa Harrisa jest przedstawienie zarówno próbującego uprzedzić działania psychopaty Grahama jak i tego drugiego jako normalnych ludzi w innych sytuacjach społecznych. Zębowa Wróżka właściwie rezygnuje z dokonania morderstwa na wybranej przez siebie rodzinie pod wpływem znajomości z poznaną dziewczyną, choć skutkiem paranoidalnych urojeń w końcu próbuje ją zabić. Will Graham kilkakrotnie natomiast przedstawiony jest jako przejawiający czułe zachowania mąż oraz ojciec, tłumaczący swemu synowi, co wydarzyło się z nim po tym, jak został napadnięty przez Hannibala.
Finałowy fragment filmu jest trudny do interpretacji, gdyż Zębowa Wróżka zanim zostanie unieszkodliwiony przez Grahama, opuszcza narzędzie zbrodni i pochyla głowę, co można byłoby interpretować jako symboliczną rezygnację z podjętej próby zabójstwa.
Ciekawym motywem często pojawiającym się w filmie jest wzrok i ludzkie oko. Ujęcia kamery na twarz są często bliższe, bardziej eksponujące oczy. Psychopata, jak tłumaczy to Grahamowi Hannibal Lecktor, przede wszystkim posługuje się wzrokiem i, według niego, lubi oglądać krew na swym ciele w pełni Księżyca, dlatego zabija właśnie w tym czasie. Sam psychopata zresztą przed dokonaniem zabójstwa ogląda amatorskie filmy video, które ofiary przynoszą do obróbki w firmie, w której morderca pracuje. Will Graham dzięki uporczywemu antycypowaniu potencjalnych motywów jakimi mógł się kierować Zębowa Wróżka, czy narzędzi jakimi mógł się posługiwać, wkrótce odkrywa ten fakt.
