Lubiszewo Tczewskie

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).


Lubiszewo Tczewskie
Województwo	pomorskie
Powiat	tczewski
Gmina	Tczew
Położenie	54° 05' 22'' N 18° 42' 20'' E
Populacja (2006) - liczba ludności	414
Strefa numeracyjna (do 2005)	58
Tablice rejestracyjne	GTC

Lubiszewo Tczewskie (kaszb. Lubiszéwò) – wieś kociewska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie tczewskim, w gminie Tczew.

Inne miejscowości z prefiksem Lubisz/Lubiesz: Lubiszewo, Lubieszyn, Lubieszynek, Lubieszewo, Lubiszyn, Lubiesz

[edytuj] Położenie

Wieś znajduje się ok. 6 km na zachód od Tczewa, w dolinie Motławy-Szpęgawy przy 224 . W pobliżu miejscowości powstaje węzeł drogowy Stanisławie A1 z 224 . Na południowy zachód od wsi ciągną się tzw. wzgórza lubiszewskie (pagórki, będące drumlinami). W latach 1975-1998 miejscowość położona była w województwie gdańskim.

[edytuj] Historia

We wczesnym średniowieczu znajdował się w Lubiszewie pomorski gród książęcy, pełniący przez pewien czas (do 1253) rolę stolicy jednego z księstw dzielnicowych. Z 1198 pochodzi pierwsza wzmianka o kościele św. Trójcy - książę Grzymisław przyznał patronat nad nim domowi zakonnemu joannitów w Starogardzie. W 1253 książę Sambor II przeniósł swoją siedzibę z Lubiszewa do Tczewa. Kolejny władca, Mściwój II, w 1278 nadał całe Lubiszewo joannitom. Powstał tu jeden z domów zakonnych. W 1370 joannici odprzedali wszystkie swoje dobra na Pomorzu zakonowi krzyżackiemu. Zapewne od tego czasu datuje się upadek grodu w Lubiszewie.

W pobliżu wsi stoczono kilka bitew, z których najbardziej znane jest starcie z 17 kwietnia 1577, znane jako bitwa nad Jeziorem Lubiszewskim.

[edytuj] Zabytki

Pośrodku wsi (zapewne na miejscu wczesnośredniowiecznego grodu) znajduje się gotycki kościół Św. Trójcy z 1. połowy XIV wieku, przebudowany w XIX wieku. Wnętrze kryte płaskim stropem, wystrój głównie barokowy i rokokowy z XVIII wieku: ołtarz główny i dwa boczne; ambona w kształcie łodzi żaglowej, o którą wspierają się wielka kotwica i św. Piotr z siecią; chrzcielnica w kształcie wieloryba, z którego paszczy wynurza się Jonasz trzymający naczynie do wody chrzcielnej. Najcenniejszymi elementami są dwie rzeźby gotyckie: grupa św. Trójcy (Tron Łaski) z ok. 1420 oraz słynąca łaskami figurka Madonny z ok. 1380. Ta ostatnia figurka została koronowana koronami papieskimi 31 sierpnia 1997 i jednocześnie dekretem biskupim ustanowiono w Lubiszewie sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia.