Lefkas
Z Wikipedii
Lefkas albo Leukas, także Lefkada albo Leukada (starogr. Λεύκας, gr. Λευκάδα) - wyspa na Morzu Jońskim u zachodnich wybrzeży Grecji. Wchodzi w skład archipelagu Wysp Jońskich. Powierzchnia ok. 302 km² (wg. innych źródeł 356 km²), ok. 20 tys. mieszkańców (2000). Powierzchnia górzysta (wysokość do 1158 m n.p.m.), porośnięta twardolistnymi zaroślami frygany.
Miejscowa ludność zajmuje się rybołówstwem i produkcją soli (saliny) z wody morskiej, poza tym, na wyspie uprawia się winorośla, drzewa cytrusowe i oliwki.
W starożytności znana ze świątyni Apollina oraz skały gdzie strącano zbrodniarzy.
[edytuj] Historia
Zasiedlona w drugiej połowie II tysiąclecia p.n.e. przez Achajów, w VII wieku skolonizowana przez Koryntian - z tego okresu pochodzi słynna świątynia Apollina, na przylądku Dukato. Od IV wieku uzależniona od Macedonii, na początku II wieku p.n.e. zawładnięta przez Rzym, następnie we władaniu Bizancjum.
W latach 1800-1807 była częścią Republiki Siedmiu Wysp.
Obecnie Lefkas jest prefekturą w regionie administracyjnym Wyspy Jońskie, ze stolicą w mieście Lefkas.