Kulik mniejszy
Z Wikipedii
| Kulik mniejszy | ||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 |
||||||||||||||||||||||||
| Systematyka | ||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||
| Nazwa systematyczna gatunku | ||||||||||||||||||||||||
| Numenius phaeopus |
Kulik mniejszy (Numenius phaeopus L., 1758) - średni ptak brodzący z rodziny bekasowatych, zamieszkujący w zależności od podgatunku:
- Numenius phaeopus phaeopus - Islandia, Wyspy Owcze, północna Szkocja poprzez Półwysep Skandynawski po południowo-zachodni Tajmyr. Zimuje od Półwyspu Iberyjskiego, poprzez Afrykę po Bliski Wschód, zachodnie Indie, Cejlon, Wyspy Andamańskie i Nikobary. W Polsce regularnie i dosć licznie spotykany podczas przelotów (marzec-maj i lipiec-październik) na wybrzeżu. W głębi lądu rzadki.
- Numenius phaeopus alboaxillaris - północne wybrzeża Morza Kaspijskiego. Zimuje na wybrzeżach i wyspach zachodniej części Oceanu Indyjskiego.
- Numenius phaeopus variegatus - północno-wschodnia Syberia po dorzecza Kołyki i Anadyru. Zimuje w pasie od wschodnich Indii po Tajwan, Filipiny, Indonezję i Australazję.
- kulik kanadyjski Numenius phaeopus hudsonicus - od Alaski po zachodnie wybrzeża Zatoki Hudsona. Zimuje w południowej części Ameryki Północnej i w Ameryce Południowej.
- Cechy gatunku
- Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego. Ciało szarobrązowe, na wierzchu, szyi i piersi podłużne ciemne plamy. Wierzch głowy czarnobrązowy z jasną pręgą pośrodku i obramowany jasnymi brwiami. Kuper biały, a ogon jasny z poprzecznym prążkowaniem. Spód jasny, a sam brzuch biały. Dziób długi, wygięty ku dołowi. Nogi oraz dziób czarne. N. p. alboaxillaris ma jaśniejsze i niemal pozbawione prążkowania spodnie strony skrzydeł. N. p. variegatuss i N. p. hudsonicus mają brązowe spodnie strony skrzydeł. Ponadto N. p. hudsonicus ma bardziej cielisty ton upierzenia, a kuper brązowy.
- Wymiary średnie
- dł. ciała ok. 40-48 cm
rozpiętość skrzydeł ok. 70-90 cm
waga ok. 230-600 g - Biotop
- torfowiska i bagna w strefie tundry i lasotundry. Podczas przelotów zatrzymuje się zazwyczaj na łąkach. Zimuje zazwyczaj na morskich wybrzeżach.
- Gniazdo
- Na ziemi, z reguły w otwartym terenie.
- Jaja
- W ciągu roku wyprowadza jeden lęg, składając w maju-czerwcu 4 jaja.
- Wysiadywanie
- Jaja wysiadywane są od zniesienia pierwszego jaja przez okres 22-28 dni przez obydwoje rodziców, jednak częściej na jajach siedzi samica. Pisklętami zajmują się oboje rodzice.
- Pożywienie
- Bezkręgowce uzupełnione owocami.
- Ochrona
- Gatunek chroniony.
Zobacz też: przegląd zagadnień z zakresu biologii, fauna Polski, ptaki Polski.
