Krwotok podpajęczynówkowy
Z Wikipedii
Krwotok podpajęczynówkowy - krwawienie do przestrzeni podpajęczynówkowej, która znajduje się między pajęczynówką a oponą miękką mózgu.
Spis treści |
[edytuj] Przyczyny i czynniki ryzyka
Przyczyną krwotoku podpajęczynówkowego jest uszkodzenie naczynia krwionośnego wewnątrz czaszki - często spowodowane urazem głowy. Tętniaki tętnic mózgowych i zniekształcenia tętniczo-żylne zwiększają ryzyko krwotoku podpajęczynówkowego, bo osłabiają ścianę naczyń krwionośnych, które w tych miejscach mogą łatwo pęknąć.
Ryzyko krwotoku podpajęczynówkowego jest większe u ludzi z nadciśnieniem tętniczym, miażdżycą i chorobami prowadzącymi do zaburzeń krzepnięcia krwi, takich jak białaczka.
[edytuj] Objawy
Do objawów krwotoku podpajęczynówkowego należą:
- nagły, ostry i bardzo silny ból głowy, który osiąga maksymalne nasilenie w ciągu kilku sekund (pacjenci czasem opisują ten ból jako "uderzenie młotkiem w głowę" lub najsilniejszy ból, jaki kiedykolwiek mieli w życiu - również w porównaniu z bólem porodowym);
- zawroty głowy, mdłości, wymioty i drgawki;
- zaburzenia częstości oddechu i tętna;
- utrata przytomności;
- sztywny kark (nie można przygiąć głowy do klatki piersiowej);
- światłowstręt;
- inne zaburzenia i objawy neurologiczne (na przykład drętwienie albo paraliż jednej kończyny; nierówna szerokość źrenic; upośledzenie mowy).
[edytuj] Diagnostyka
Krwotok podpajęczynówkowy trzeba odróżnić od wielu innych chorób układu nerwowego oraz od zawału serca (kiedy oprócz utraty przytomności pojawiają się zaburzenia rytmu pracy serca). Chory musi natychmiast znaleźć się pod opieką lekarza na oddziale neurologicznym - od szybkiego rozpoznania choroby zależy wynik leczenia, a często życie pacjenta. Oprócz dokładnego badania lekarskiego wykonuje się też analizę krwi oraz - w niektórych przypadkach - płynu mózgowo-rdzeniowego pobranego podczas nakłucia lędźwiowego, prześwietlenie czaszki oraz tomografię komputerową.
[edytuj] Leczenie
Zabieg neurochirurgiczny w niektórych przypadkach pozwala zatrzymać krwawienie, usunąć krew z przestrzeni podpajęczynówkowej i zmniejszyć stopień uszkodzenia mózgu. Jednocześnie lekarze monitorują ogólny stan pacjenta.
Po ustąpieniu ostrych objawów neurolog ocenia stopień uszkodzenia mózgu i rozpoczyna rehabilitację.
[edytuj] Rokowanie
Niepewne. Kilkadziesiąt procent pacjentów umiera w ciągu pierwszego miesiąca od wystąpienia krwotoku podpajęczynówkowego; u niektórych występuje ponowny krwotok. U wielu chorych pozostają upośledzenia neurologiczne, wynikające z trwałych uszkodzeń mózgu (na przykład paraliż części ciała albo zaburzenia mowy).
Przeczytaj też zastrzeżenia dotyczące pojęć medycznych na Wikipedii! Wikipedia:Wikiprojekt Nauki medyczne • Portal:Nauki medyczne |