Kazimierz Pużak
Z Wikipedii
Aby zapobiec konfliktom edycji inni użytkownicy proszeni są o niedokonywanie w nim zmian do czasu usunięcia tego komunikatu lub skontaktowanie się z wikipedystą Picus viridis.
Kazimierz Pużak (ur. 26 sierpnia 1883 r. w Tarnopolu, zm. 13 kwietnia 1950 w więzieniu w Rawiczu); pseudonim Bazyli — polski działacz socjalistyczny.
Uczęszczał do gimnazjum w Tarnopolu, gdzie w 1905 zdał egzamin maturalny. Rozpoczął studia na wydziale prawa Uniwersytetu Lwowskiego, lecz porzucił je dla pracy politycznej. Od 1904 r. należał do Polskiej Partii Socjalistycznej. W 1906 był współtwórcą, obok Józefa Piłsudskiego, partii PPS - Frakcja Rewolucyjna.
W 1909 roku Pużak wraz z Henrykiem Minkiewiczem wykonali egzekucję na policyjnym prowokatorze Edmundzie Taranowiczu. W 1911 aresztowany i osadzony na sześć lat w twierdzy w Szlisselburgu. Po wyjściu na wolność brał udział w rewolucji w 1917 roku. W 1918 powrócił do ojczyzny i polskiego życia politycznego. W rządzie Moraczewskiego został sekretarzem w Ministerstwie Poczt i Telegrafów. Od 1921 do 1939 był sekretarzem Centralnego Komitetu Wykonawczego PPS. W latach 1919-1935 poseł na Sejm RP z Zagłębia Dąbrowskiego i okręgu częstochowskiego.
W październiku 1939 r. założył Centralne Kierownictwo Ruchu Mas Pracujących Miast i Wsi - Wolność Równość Niepodległość (WRN), będące kontynuacją PPS-u. Od 1944 stał na czele Rady Jedności Narodowej kierującej podziemiem. W latach 1940-1941 i 1943-1944 jako reprezentant PPS-WRN w Politycznym Komitecie Porozumiewawczym. W czasie powstania warszawskiego dowodził Organizacją Wojskową Pogotowia Powstańczego Socjalistów OW PPS.
W marcu 1945 aresztowany w Pruszkowie wraz z działaczami podziemia przez NKWD i w tzw. procesie szesnastu skazany w Moskwie na 1,5 roku więzienia.
Amnestionowany po czterech miesiącach powrócił do kraju, nie zgdził się na wymuszaną przez UB emigrację. Ponownie aresztowany w 1947 r.; w 1948 r. w procesie przywódców PPS-WRN skazany na 10 lat więzienia. Zmarł w więzieniu w Rawiczu 30 kwietnia 1950 roku. Pochowany potajemnie na Cmentarzu Powązkowskim. W 1996 r. Prezydent RP odznaczył go pośmiertnie Orderem Orła Białego.
