Kazanie Skargi (obraz)
Z Wikipedii
Należy w nim poprawić: patrz dyskusja.
Więcej informacji co należy poprawić, być może znajdziesz w dyskusji tego artykułu lub na odpowiedniej stronie. W pracy nad artykułem należy korzystać z zaleceń edycyjnych. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.
Możesz także przejrzeć pełną listę stron wymagających dopracowania.
 |
| Kazanie Skargi |
| Jan Matejko, 1864 |
| olej na płótnie |
| 224 × 397 cm |
| Zamek Królewski w Warszawie |
"Kazanie Skargi" to obraz Jana Matejki z roku 1864.
Król Zygmunt III Waza słucha swojego kaznodziei, Piotra Skargi z roztargnieniem, sprawiając wrażenie nieobecnego. W samym środku obrazu stoją hetman Janusz Radziwiłł, Mikołaj Zebrzydowski i Stanisław Stadnicki zwany diabłem łańcuckim, połączeni udziałem w rokoszu przeciw królowi. Jedyną osobą na poziomie (dosłownie i w przenośni) księdza Piotra Skargi jest namalowany po lewej stronie obrazu wybitny polityk i hetman Jan Zamoyski. W centrum obrazu leży rękawica, nie należąca do żadnej z przedstawionych postaci. Jest to wyzwanie rzucone przez samego Matejkę, że to on będzie wielkim malarzem i nauczycielem swojego narodu.
Matejko namalował obraz tuż po załamaniu powstania styczniowego, co jeszcze bardziej potęguje grozę nieruchomego, skamieniałego z przerażenia audytorium i ujętej bardzo dynamicznie, natchnionej postaci królewskiego spowiednika i kaznodziei. Były uczestnik Powstania Listopadowego i Towiańczyk Michał Szweycer pozował do tego obrazu jako Piotr Skarga.
