Kapibara

Z Wikipedii

Kapibara

Kapibara

Systematyka

Domena: eukarioty Królestwo: zwierzęta Typ: strunowce Podtyp: kręgowce Gromada: ssaki Podgromada: ssaki żyworodne Szczep: łożyskowce Rząd: gryzonie Rodzina: kapibary Gatunek: kapibara

Nazwa systematyczna

Hydrochoerus hydrochaeris

Zobacz galerię na Wikimedia Commons:
Kapibara

Kapibara (z Guarani "Kapiÿva", łac. Hydrochoerus hydrochaeris) największy żyjący współcześnie gryzoń (dawno wymarły gryzoń Phoberomys pattersoni był znacznie większy). Zamieszkuje tropikalne i umiarkowane rejony Ameryki Południowej na wschód od Andów, zawsze w pobliżu wody. Jedyny żyjący przedstawiciel rodziny Hydrochoeridae.

Kapibary doskonale pływają. Są zwierzętami stadnymi. Żyją w grupach liczących najczęściej około dwudziestu osobników. Komunikują się, używając systemu gwizdów i chrząkań, a także używając specjalnych gruczołów zapachowych. Jedynie 5 procent młodych kapibar ma szansę przetrwać pierwszy rok życia. Długość życia tych ssaków na wolności dochodzi do 8-10 lat.

Zwierzęta te mierzą od 100 do 130 cm długości; ich waga może dochodzić do 50 kg. Sierść o cienkich, brązowych włosach szybko wysycha. Palce łączy błona pławna, ułatwiająca pływanie.

Kapibary żywią się roślinami wodnymi, trawami, owocami i nasionami. Jak u wszystkich gryzoni, siekacze rosną przez całe życie, co powoduje konieczność ciągłego ścierania zębów.

Kapibary rodzą od jednego do sześciu młodych w miocie. Noworodki ważą około jednego kilograma, widzą i są pokryte sierścią. Dojrzałość płciową osiągają osobniki półtoraroczne.

Naturalnymi wrogami kapibar są: harpia, anakondy, piranie, ocelot. Najwiecej kapibar pada jednak ofiarą kajmanów. Również w marcu, kiedy te największe gryzonie na świecie wędrują w poszukiwaniu wody, ich wrogiem staje się jaguar.

Zasięg występowania kapibary

Kapibara, ZOO we Wrocławiu