Jim Corbett
Z Wikipedii
Jim Corbett (wł. James John Corbett, przydomek Gentleman Jim) amerykański bokser, mistrz świata wagi ciężkiej.
Urodził się 1 września 1866 r. w San Francisco w wielodzietnej rodzinie irlandzkiego imigranta z Galway. Jego ojciec miał przedsiębiorstwo wynajmu koni, stać go więc było na zapewnienie edukacji dzieciom. Po ukończeniu szkoły Jim zaczął pracować jako urzędnik w banku. Uczęszczał do Olympic Club w San Francisco, gdzie zetknął się z boksem. W 1888 r. porzucił pracę i został zawodowym bokserem. W owym czasie mistrzem świata był John L. Sullivan, który rzadko wychodził na ring uważając, że nie ma godnych siebie rywali bądź zasłaniając się barierą rasową. Corbett pokonał wielu groźnych pięściarzy m.in. Jake'a Kilraina, Joe Choynski'ego, a 21 maja 1891 zremisował w 61 rundach z Peterem Jacksonem, którego tak obawiał się Sullivan. W ten sposób wyrósł na głównego pretendenta do tytułu.
Walka odbyła się 7 września 1892 r. w Nowym Orleanie. Jej stawką był tytuł mistrza świata oraz 25000 dolarów. Sullivan miał 34 lata, 178 cm wzrostu i ważył 96 kg; Corbett odpowiednio: 26 lat, 186 cm i 81 kg. Przebieg walki całkowicie udokumentował przewagę pięknego, technicznego boksu w wykonaniu Corbetta nad siłowym, jednostajnym dążeniem do zadania nokautującego ciosu w wykonaniu Sullivana. Mistrz nie mógł trafić Corbetta, stopniowo opadał z sił, aż wreszcie w 21. rundzie został znokautowany. Oznaczało to koniec pewnej epoki w dziejach boksu, odszedł ostatni wielki mistrz walki na gołe pięści.
Jako mistrz świata Corbett był bardzo aktywny, toczył wiele walk pokazowych i pozostawał niepokonany aż do 17 marca 1897 kiedy został znokautowany w 14. rundzie przez Boba Fitzsimmonsa na ringu w Carson City.
Corbett próbował jeszcze odzyskać tytuł, który w międzyczasie trafił w ręce jego byłego sparingpartnera Jima Jeffriesa, jednak dwukrotnie przegrał przez nokaut, 11 maja 1900 w Nowym Jorku w 23. rundzie oraz 14 sierpnia 1903 w San Francisco w 10. rundzie. Ta walka zakończyła sportową karierę Corbetta.
Był również zdolnym i lubianym aktorem, występował w teatrach na Broadwayu i zagrał w kilku filmach. Zmarł na raka 18 lutego 1933 r. w Nowym Jorku.
W 1990 roku został wpisany do bokserskiej galerii sław (International Boxing Hall of Fame).
[edytuj] Bilans walk zawodowych
- 7 zwycięstw (w tym 2 przed czasem)
- 3 remisy
- 4 porażki
- 1 "no contest"
- 141 pokazówek
