Jezioro Lubikowskie
Z Wikipedii
| Jezioro Lubikowskie | |
 Jezioro Lubikowskie |
|
| Kontynent | Europa |
| Państwa | Polska |
| Powierzchnia | 3,088 km² |
| Długość × szerokość | 3,82 km × 1,78 km |
| Głębokość średnia | 10,9 m |
| Głębokość maksymalna | 35,5 m |
| Wysokość lustra wody | 54,6 m n.p.m. |
| Rzeki wypływające | Przytoczna |
| Rodzaj jeziora | rynnowe |
| Jeziora Polski | |
Jezioro Lubikowskie – jezioro w zachodniej Polsce w województwie lubuskim.
Jest to jezioro morenowe, typu zaporowego, powstałe wskutek zatamowania wód polodowcowych przez tworzące się w tym samym czasie wzniesienia. Za wyjątkiem stosunkowo niskiego brzegu wschodniego, jezioro otaczają skarpy wyniesione do wysokości kilku metrów (długość linii brzegowej misy jeziora 12 800 m, zaś wysp 1075 m, łączna powierzchnia wysp to 5,9 ha). Porasta je pas krzaków i drzew oddzielających akwen od pól uprawnych. Bardzo urozmaicony jest brzeg południowy ze skupiskami leśnymi.
Jezioro leży na pagórkowatym terenie krawędzi Wysoczyzny Poznańskiej. Większą miejscowością w pobliżu jeziora jest miasto Międzyrzecz oddalone o 12 km w kierunku północno-wschodnim oraz miasto Skwierzyna oddalone w kierunku północno-zachodnim o 18 km. Dobry dojazd do akwenu od trasy Gorzów Wielkopolski–Poznań. Lokalna droga przez Lubikowo prowadzi do dobrze zagospodarowanego turystycznie brzegu wschodniego. Równolegle do trasy Gorzów Wielkopolski–Poznań przebiega linia kolejowa Gorzów Wielkopolski–Międzychód–Poznań. Jest tu stacja kolejowa Goraj, oddalona od jeziora o 5 km. Obok zachodniej części akwenu przebiega droga Międzyrzecz–Rokitno–Przytoczna.
Głowny dopływ do Jeziora Lubikowskiego niesie wody z sąsiedniego Jeziora Czarne (powierzchnia 24 ha, głębokość max. 8 m; przy jeziorze duże, leśne pola biwakowe) Szerokość dopływu umożliwia swobodne poruszanie się pomiędzy akwenami. Drugi dopływ, uchodzący przy Lubikówku, to mały rowek.
W zatoce południowej jeziora leży Wyspa Konwaliowa, gęsto porośnięta lasem liściastym. Od lądu oddziela ją szeroki pas trzcin z kanałami. Obok wcina się głęboko w jezioro stromy półwysep ze szczytem zwanym Górą Czarownic Dość rzadko spotykaną ciekawostką są odpływy. Większy Lubikowo–Struga płynie na północ do rzeki Warty Mały ciek w zachodniej części jeziora płynie poprzez stawy rybne, jezioro Głęboczek i Żółwino do rzeki Obry
W rejonie Lubikowa, na wschodnim brzegu, powstało kilka ośrodków wypoczynkowych, pole biwakowe, punkty gastronomii. Jest tu duża plaża, z długim pomostem. Dno piaszczyste, bardzo łagodnie opadające. Taki rodzaj dna występuje w wielu miejscach jeziora. Bardzo kamieniste dno jest przy półwyspie Góra Czarownic.
Pas szuwarów występujący na przeważającej długości brzegu osiąga miejscami znaczną szerokość. Bardzo bujna i różnorodna jest roślinność zanurzona zwłaszcza w oddzielonej przewężeniem od głównego basenu zachodniej części jeziora.
Urozmaicone dno zbiornika posiada kilka głęboczków bocznie umiejscowionych.
Woda jeziora w II klasie czystości (rok badania 1993) ma znaczną przezroczystość.
W roku 1982 na dnie Jeziora Lubikowskiego płetwonurkowie z grupy "Marlin" odnaleźli urnę całopalną z XIV wieku, którą można oglądać w gorzowskim muzeum. Miano prowadzić tam podwodne badania archeologiczne, niestety nie zostały one podjęte.
Ze względu na bardzo czystą wodę Jezioro Lubikowskie często jest odwiedzane przez płetwonurków i wodniaków z całej Polski.
