Jan van Eyck
Z Wikipedii
Jan van Eyck (ok. 1390-1441) - malarz niderlandzki.
Przedstawiciel piętnastowiecznego realizmu niderlandzkiego. Współpracował ze swym bratem Hubertem (zm. 1426). Uważany za jednego z twórców nowożytnego malarstwa, szczególnie malarstwa portretowego.
W latach 1422-1424 był na służbie księcia Holandii, Jana Bawarskiego. W roku 1425 został nadwornym malarzem Filipa Dobrego, księcia Burgundii.
W jego twórczości znajdujemy liczne obrazy religijne, portrety, miniatury. Jako jeden z pierwszych malarzy europejskich XV wieku zaczął stosować technikę olejną w swoich obrazach - nie mieszając jednak farb na palecie lecz przez nakładanie laserunków. W jego twórczości widzimy dążenie do przedstawienia rzeczywistości przez np. zastosowanie perspektywy powietrznej.
Najsłynniejsze obrazy Jana van Eycka:
- Portret małżonków Arnolfini (1434) The National Gallery, Londyn
- Tryptyk ołtarzowy z kościoła Św. Bawona, w Gandawie, wykonany prawdopodobnie z bratem Hubertem, zwany także Ołtarzem Baranka Mistycznego (1432)
- Madonna kanclerza Rolina (w Luwrze) (ok. 1435)
- Madonna kanonika van der Paele (w Muzeum w Brugii) (1436)
- Portret mężczyzny w czerwonym turbanie (1433)
