Jan Brueghel
Z Wikipedii
Jan Brueghel zwany Aksamitnym (ur. 1568 w Brukseli, zm. 1625 w Antwerpii) - malarz flamandzki.
Pochodził z rodziny która wydała wielu wybitnych malarzy, spowinaconej ponadto z malarskimi rodzinami Coecków, van Kesselów i Tenniersów. Syn Pietera Brueghla (starszego) i brat Pietera Brueghela (młodszego), zwanego "Piekielnym".
Swój przydomek zawdzięczał delikatnej fakturze malarskiej, łagodnym tonacjom kolorystycznym, bogactwu i zarazem harmonii swych niekiedy słodkich kompozycji. Sztuki malarskiej uczył się początkowo pod kierunkiem swej babki, wybitnej miniaturzystki Marii Bessemers, później w pracowni Gillisa van Coninxloo.
W 1589 wyruszył zwyczajem ówczesnych adeptów malarstwa w podróż do Włoch, gdzie m.in. wszedł w służby kardynała Borromero, który pozostał jego stałym klientem i mecenasem. W 1597 wrócił do Antwerpii gdzie był m.in. malarzem nadwornym arcyksiążąt.
Malował najczęściej niewielkie, często miniaturowe kompozycje, chętnie stosując na podobrazie blachę miedzianą. Do jego ulubionych motywów należały Madonny w otoczeniu girland i bukietów kwiatowych, alegorie, martwe natury, zwłaszcza z kwiatami i owocami, malował również pejzaże i sceny batalistyczne.
Malarskie tradycje kontynuowali z powodzeniem syn, Jan Brueghel (młodszy), który w 1625 uzyskał tytuł mistrza w Antwerpii, a po powrocie z podróży do Włoch przejął pracownię ojca. Syn Jana młodszego Abraham Brueghel (zwany neapolitańczykiem) założył w Neapolu szkołe malarską.
