Józef Bon, baron Dacier

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Józef Bon, baron Dacier (1742 – 1833) (fr. Bon-Joseph, baron Dacier) – filolog francuski, literat, erudyta, dożywotni sekretarz Francuskiej Akademii Literatury Pięknej (Institut de France - Académie Royale des Inscriptions en Belles-Lettres), dyrektor Biblioteki Narodowej, członek Trybunatu (1799-1802).

Ur. się 1 kwietnia 1742 w normandzkim Valognes w chłopskiej rodzinie, jednakże mogącej się poszczycić wielowiekową tradycją. Jeden z jego XVII-wiecznych przodków tłumaczył Homera. Józef Bon uczęszczał do kolegium d’Harcourt w rodzinnym Valognes. Studiował m.in. teologię. W 1819 w uznaniu zasług przyznał mu tytuł barona.

W latach 1784 – 1830 pisał dzienniki. W 1810 opublikował “Rapport sur le progrès qu'ont fait depuis 1789 l'histoire et la littérature”.

14 czerwca 1772 został członkiem Francuskiej Akademii Literatury Pięknej (Institut de France - Académie Royale des Inscriptions en Belles-Lettres) a w grudniu 1782 został wybrany jej dożywotnim sekretarzem .

W 1790 został merem Paryża. W 1802 został członkiem Trybunatu. W 1804 został kawalerem Legii Honorowej, a w 1819 kawalerem wstęgi Orderu św. Michała.

29 frimaire roku IX (30 grudnia 1800) został dyrektorem Biblioteki Narodowej (do 1829). W 1832 został też członkiem Francuskiej Akademii Nauk Moralnych i Politycznych (l'Académie des Sciences morales et politiques).

W 1822 został członkiem Akademii Francuskiej pod numerem krzesła 16.

W 1787 został oficerem Połączonych Zakonów św. Łazarza z Jerozolimy i Najświętszej Marii Panny z Góry Karmel. Następnie od 1816 na stanowisku Historiografa w Radzie Oficerów połączonych zakonów. Od 1831 po śmierci Jana Ludwika de Beaumont, markiza d'Autichamp wraz z Augustynem Franciszkiem, baronem de Silvestre oraz kapelanem zakonnej kapituły i opatem Wersalu Picot zarządzał Radą Oficerów Zakonu św. Łazarza z Jerozolimy.

Zmarł 4 lutego 1833 w Paryżu.

Poprzednik
Jan Ludwik de Beaumont, markiz d'Autichamp