Izaak I Komnen
Z Wikipedii
Izaak I Komnen (ur. ok. 1005, zm. 1061 w Konstantynopolu), cesarz bizantyjski w latach 1057-1059. Pierwszy cesarz z dynastii Komnenów.
Jedynym militarnym przedsięwzięciem Izaaka była wyprawa przeciwko Węgrom i Pieczyngom, którzy pustoszyli północne pogranicze cesarstwa. Wkrótce po zakończeniu zwycięskiej kampanii cesarz ciężko zachorował. Uważając chorobę za śmiertelną, wyznaczył jako swego następcę Konstantyna Dukasa, pomijając przy tym swego brata Jana.
Choć choroba nie okazała się śmiertelna, Izaak złożył godność cesarską i wycofał się do klasztoru Studion, gdzie zajął się studiami literackimi. Pozostały po nim komentarze do Iliady i innych dzieł Homera. Zmarł w roku 1061.
Wielką zasługą Izaaka jako cesarza było wzmocnienie władzy cesarskiej, ustabilizowanie sytuacji ekonomicznej państwa oraz zadbanie o obronę zewnętrznych granic imperium. Przeprowadzone przez niego reformy, choć nie spotkały się ze zrozumieniem zarówno duchowieństwa jak też prostego ludu, odsunęły na pewien czas postępującą erozję Bizancjum.
[edytuj] Linki zewnętrzne
Moneta przedstawiająca Chrystusa (awers) i cesarza Izaaka I Komnena (rewers)
| Poprzednik Michał VI Stratiotikos |
 |
Cesarz bizantyjski 1057 - 1059 |
|
Następca Konstantyn X Dukas |
