Ius soli
Z Wikipedii
Ius Soli (dosłownie: prawo ziemi) sposób nabycia obywatelstwa, w którym dziecko uzyskuje obywatelstwo państwa, na terytorium którego następują narodziny (rozumiane także jako statek powietrzny, morski bądź przedstawicielstwo dyplomatyczne), przy czym bez znaczenia jest obywatelstwo rodziców. Ius soli właściwe jest przede wszystkim dla anglosaskiego porządku prawnego, przez jakiś czas funkcjonowało także w Konfederacji Szwajcarskiej.
Jest to jeden z dwóch sposobów wyznaczania obywatelstwa z mocy prawa. Przeciwieństwem ius soli jest ius sanguinis (dosłownie: prawo krwi), w którym dziecko nabywa obywatelstwo po rodzicach.
Prawo polskie (ustawa o obywatelstwie) przyjęł zasadę prawa krwi, jednak uzupełniająco stosuje się także zasadę prawa ziemi - gdyby dziecko urodzone na terytorium Polski nie nabywało żadnego innego obywatelstwa.
