Instytut Egipski

Z Wikipedii

Instytut Egipski (fr. L'Institut d'Égypte) – akademia nauk założona w 1798 roku, mieszcząca się w stolicy Egiptu, Kairze.

19 maja 1798 Napoleon Bonaparte wyruszył z Tulonu we Francji na podbój Egiptu. Wyprawa egipska miała aspekty wojskowy, gospodarczy i polityczny i naukowy. Komisja złożona z naukowców i artystów miała towarzyszyć armii, aby utworzyć Instytut Egipski. W jej skład weszło 21 matematyków, 3 astronomów, 17 inżynierów, 13 przyrodników i geografów, 3 inżynierów – specjalistów od prochu i saletry, 4 architektów, 8 rysowników, 10 artystów kopistów, jeden rzeźbiarz, 15 lingwistów, 10 literatów, 22 drukarzy. Wśród uczonych i artystów, którzy udali się z Napoleonem, byli matematyk Gaspard Monge, chemik Claude Berthollet, matematyk i fizyk Jean Baptiste Fourier, mineralog Sylvain Gratet de Dolomieu, rysownik i grawer Vivant Denon czy biolog Étienne Geoffroy Saint-Hilaire.

Francuzi prowadzili na szeroką skalę badania archeologiczne i założyli pierwszą instytucję do rejestrowania i systematyzowania prac archeologicznych pod nazwą Instytut Egipski w Kairze. Plonem ich działalności, obejmującej całokształt zagadnień, było wydanie 24 tomowego dzieła „Opisanie Egiptu” (Description de l'Egypte), który do dnia dzisiejszego wchodzi w skład podręczników dla osób rozpoczynających studia nad Egiptem.

Instytut Egipski, zorganizowano na wzór Francuskiego Instytutu Narodowego, miał za zadanie propagowanie postępu gospodarczego w Egipcie; myślano o przekopaniu kanału, aby uzyskać połączenie Morza Czerwonego ze Śródziemnym. Działalność Francuzów zaznaczyła się na polu kulturalnym. Znalezienie słynnego wielojęzycznego kamienia z Rosetty pozwoliło na odczytanie pisma hieroglificznego przez orientalistę Champolliona i utorowało to drogę do powstania egiptologii.