I wojna z hugenotami
Z Wikipedii
I wojna z hugenotami 1562-1563 to konflikt pomiędzy francuskimi protestantami - tzw. hugenotami, a królową Francji - katoliczką Katarzyną Medycejską. Zakończony został traktatem w Amboise; gwarantował protestantom ograniczoną wolność religijną oraz dwa bezpieczne regiony w kraju. Przywódcą hugenotów był Ludwik I Burbon, książę Conde, katolikami dowodził natomiast książę Franciszek Gwizjusz. Łącznie miało miejsce 8 wojen hugenockich.
W roku 1560 Katarzyna Medycejska przejęła władzę w kraju w miejsce niepełnoletniego syna - Karola IX. Katarzyna zamierzała oddać politykę państwa w ręce rodu Guise i jej najstarszemu synowi Franciszkowi II. Królowa, pomimo że sama była katoliczką, przyznała hugenotom pewne przywileje. Wcześniej grupa ta była stale prześladowana. Katarzyna zezwoliła protestantom na wyznawanie swojej wiary poza obrębem miejskim.
Wojnę zapoczątkowała masakra w Vassy, w której oddziały dowodzone przez księcia Franciszka Gwizjusza zmasakrowały tysiąc pokojowo zebranych tam protestantów. Hugenoci w odwecie zajęli miasto Le Hevre. Do końca wojny dochodziło już tylko do mniejszych potyczek w całej Normandii (spustoszono m.in. okolice Rouen), a przeważające siły katolickie nie były w stanie pokonać protestantów.
