Henryk I (król Anglii)

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Henryk I

Henryk I (ur. 1068 w Selby w Yorkshire, zm. 1 grudnia 1135 Saint-Denis-le-Froment koło Gisors, Francja), król Anglii 1100–1135, książę Normandii 1106–1135.

Najmłodszy syn Wilhelma Zdobywcy i Matyldy Flandryjskiej - córki Baldwina V z Lille, hrabiego Flandrii.

Objął tron angielski po swoim starszym bracie Wilhelmie II Rudym. Koronowany w opactwie Westminster 5 sierpnia 1100. Zdołał umocnić swoją władzę przed powrotem z I krucjaty starszego brata, księcia Normandii - Roberta II Krótkoudego, który w 1101 zaatakował Anglię. Dzięki poparciu Anglosasów Henryk odparł inwazję i sam zdobył w 1106 Normandię, a Roberta uwięził na zamku w Cardiff.

Henryk I ogłosił Kartę Swobód (Charter of Liberties), która m.in. wycofała narzucone przez Wilhelma II niepopularne podatki i kładła kres grabieży majątków kościelnych. Henryk wzmocnił normański system scentralizowanej władzy i sądownictwa oraz uzyskał zgodę Kościoła na to, by biskupi angielscy uznali króla jako suzerena swych ogromnych posiadłosci świeckich. Przyczynił się do zjednoczenia Normanów i Sasów.

Henryk I był dwukrotnie żonaty:

1100 Matylda (ur. 1080, zm. 1118), córka Malcolma III, króla Szkocji.
1121 Adelajda z Louvain (zm. 1151), córka Godfryda I, landgrafa Brabancji i księcia Dolnej Lotaryngii.

Z małżeństwa z Matyldą miał dwoje dzieci:

Matylda (ur. 1102, zm. 1167), żona Henryka V, cesarza rzymsko-niemieckiego i następnie Godfryda V Plantageneta, hrabiego Andegaweniii Maine;
Wilhelm (ur. 1103, zm. 1120).

Oprócz tej dwójki, Henryk był ojcem ponad dwadzieściorga dzieci ze związków pozamałżeńskich.

Wydając córkę Matyldę za Gotfryda Plantageneta z Andegawenii Henryk I stworzył podstawy znacznie powiększonego władztwa anglo-normańskiego i zarzewie konfliktów z Francją w następnych stuleciach.

Poprzednik
Wilhelm II Rudy