Helion

Z Wikipedii

Ten artykuł dotyczy fizyki. Zobacz też: Wydawnictwo Helion.

Helion, cząstka α to jądro atomowe izotopów helu, czyli np. promieniotwórczego izotopu helu oznaczane lub trwałego izotopu helu . Składa się z jednego lub dwóch neutronów i dwóch protonów.

Przyspieszane w akceleratorach cząstek naładowanych są używane i stosowane do wywoływania reakcji jądrowych.

Cząstki alfa są emitowane przez niektóre substancje promieniotwórcze w trakcie rozpadu alfa, są więc produktem promieniotwórczego rozpadu niektórych pierwiastków lub podwójnego (dwukrotnego) zjonizowania atomów helu. Cząstki alfa produkowane są również w wielu reakcjach jądrowych.

Cząstki alfa (heliony) tworzą promieniowanie alfa jeden z rodzajów emisji promieniotwórczych jąder atomowych. Np. dla atomów uranu-238.

Zapis reakcji rozpadu jądra atomu uranu ²³⁸U:

lub:

Liczba atomowa helionu wynosi Z=2, zaś liczba masowa A=4, spin I=0, masa wynosi 6,644 · 10 ^{− 27} kg.

Helion jest silnie związanym układem nukleonów (energia wiązania wynosi 27,1 MeV).

Heliony uczestniczą w reakcjach termojądrowych w gwiazdach wg. reakcji:

2 protony

Zobacz także: deuteron, tryton (fizyka).