Hannibalianus
Z Wikipedii
Hannibalianus (zm. 337), syn Dalmacjusza Starszego, przyrodniego brata cesarza Konstantyna Wielkiego, wnuk Konstancjusza Chlorusa i jego drugiej żony - Teodory. Jego rodzonym bratem był cezar Dalmacjusz.
Za życia matki cesarza Konstantyna - Heleny, jego przyrodnie rodzeństwo zmuszone było żyć z daleka od dworu, na wygnaniu w Akwitanii. Tam też, w Tuluzie kształcił się Hannibalianus. Około 324 Dalmacjusz wrócił do łask cesarskich i zyskał duże znaczenie na dworze. Widocznym znakiem jego wpływów było małżeństwo Hannibalianusa z córką samego Konstantyna Wielkiego, Konstancją, zawarte ok. 335. W tym samym roku Hannibalianus otrzymał tytuł "króla królów i ludów Pontu" (rex regum et Ponticarum gentium). Tytuł ten był zapewne wyrazem pretensji, jakie Cesarstwo Rzymskie rościło sobie do ziem leżących na wschodzie - zwłaszcza Armenii zajętej w 334 przez Persów.
Konstantyn planował podjęcie generalnej rozprawy z państwem Sasanidów, czemu jednak przeszkodziła śmierć cesarza w 337. Sam Hannibalianus został zamordowany w tym samym roku, być może za cichym przyzwoleniem Konstancjusza II (Eutropiusz - historyk z IV wieku pisząc o zabójstwie Hannibalianusa i innych krewnych Konstantyna Wielkiego napisał, że "Konstancjusz raczej nań przyzwolił niż nakazał").
