Georges Danton
Z Wikipedii
Georges Jacques Danton (26 października 1759 - 5 kwietnia 1794) - adwokat, wolnomularz, znakomity mówca, jeden z organizatorów i przywódców rewolucji francuskiej 1789, członek Konwentu, 1792 minister sprawiedliwości, od kwietnia do lipca 1793 kierował - bez specjalnych osiągnięć - Komitetem Ocalenia Publicznego przywódca plebejskiego skrzydła klubu kordelierów.
Na przełomie 1793 i 1794 porzucił radykalny program tego klubu i stanął na czele własnej frakcji dantonistów, zwanych "Pobłażliwymi". Niezwykle popularny wśród szerokich mas ludowych, był inspiratorem zarówno ataku na Bastylię, jak i szturmu na Tuileries (10 sierpnia 1792) - aczkolwiek w żadnym z tych wydarzeń nie brał bezpośredniego udziału. Głosował za śmiercią Ludwika XVI. W konflikcie pomiędzy radykalnym góralami (jakobini i kordelierzy) i umiarkowanymi żyrondystami odegrał dość dwuznaczną rolę. Wprawdzie obok Robespierre'a i Marata uważany był za najważniejszego przywódcę radykałów, to jednak do końca próbował skleić porozumienie pomiędzy dwiema grupami członków Konwentu. Podejrzewano go również o działania na rzecz pozostawienia króla przy życiu, a nawet o szpiegostwo na rzecz Anglii (wszystkie te zarzuty pozostały nieudowodnione). Wszystko to Danton miałby robić dla pieniędzy - uważał bowiem, iż rzeczą absolutnie prawidłową jest bogacenie się na rewolucji. W czasach terroru jakobińskiego poróżniony z Robespierrem (między innymi z powodu nieobyczajnego trybu życia Dantona i jego poglądów na robienie pieniędzy przez rewolucyjnych wodzów), został w 1794 oskarżony o spisek i zgilotynowany, mimo znakomitej obrony. W drodze na szafot miał powiedzieć katu "Nie zapomnij pokazać im mojej głowy - jest tego warta". Autor słynnego powiedzenia: Rewolucja, jak Saturn, pożera własne dzieci.
