Franciszek Rychnowski

Z Wikipedii

Niektóre informacje zawarte w artykule wymagają weryfikacji.
Zajrzyj na stronę dyskusji, by dowiedzieć się odnośnie jakich informacji pojawiły się wątpliwości.

Franciszek Rychnowski, Franciszek Dionizy de Welehrad Rychnowski, używający też pseudonimu Iks won Chyr (anagram nazwiska) - ur. około 1850 w Welehradzie, zm. ok. 1929 – polski inżynier i wynalazca.

W latach 90. XIX wieku opatentował i opisał w "Czasopiśmie Technicznym" piec do centralnego ogrzewania do ogrzewania mieszkań^[1]. Był pracownikiem Szkoły Politechnicznej we Lwowie, a swoje wyroby przedstawiał na tamtejszej wystawie Towarzystwa Politechnicznego w 1902 roku. ^[2]

W latach 20. XX wieku opublikował pod pseudonimem i nakładem własnym dwie książki, w których opisywał pewne kontrowersyjne teorie. W książce Mane tekel fares. 44 wspomnienia z przeszłości. Fragmenty wyników z czterdziestoletnich zabiegów leczniczych pod akademicką nazwą kurfuszerstwa, szarlatanerii i oszukańczej sugestii ^[3] opisuje swoją metodę leczniczą, a w książce Omnia in sole. Reminiscencje naukowe^[4] swoje naukowe teorie. Był twórcą koncepcji eteroidu, energii życiowej, będącej podstawą wszystkich zjawisk fizycznych, którą można porównać do élan vital Henri Bergsona lub orgonu Wilhelma Reicha.

Nazwisko Franciszka Rychnowskiego, lwowskiego inżyniera i wynalazcy, wielokrotnie pojawia się w fantastycznych opowiadaniach Andrzeja Pilipiuka.^[5]a Autor ten napisał także jeden z tomów swojego autorstwa z kontynuacji serii "Pan samochodzik" pod pseudonimem Tomasz Olszakowski, w którym fabuła osnuta jest na rzekomym wynalazku Rychnowskiego - "Wynalazek inżyniera Rychnowskiego"