Fliegerfaust
Z Wikipedii
Fliegerfaust - mała, przenośna wyrzutnia niekierowanych rakiet przeciwlotniczych z okresu drugiej wojny światowej.
Spis treści |
[edytuj] Opis konstrukcji
Broń ta składała się z 9 luf połączonych ze sobą obejmami, chwytu pistoletowego, prostego celownika optycznego i oparcia na ramię. W tylną część wyrzutni wkładało się magazynek mieszczący dziewięć niekierowanych rakiet. Były to przerobione standardowe pociski przeciwlotnicze kalibru 20 mm, których modyfikacja polegała na domontowaniu do podstawy pocisku stalowej rury z czterema skośnie ustawionymi do osi pocisku dyszami, mieszczącej laskę bezdymnego materiału pędnego oraz elektryczny zapłonnik.
Naciśnięcie spustu powodowało zamknięcie obwodu elektrycznego, który powodował odpalenie 4 rakiet z co drugiej lufy i pozostałych 0,1 sekundy później. Działo się tak, gdyż gdyby odpalane były wszystkie rakiety na raz, płomienie wylotowe dysz rakiet powodowałyby ich wzajemne uszkodzenie i zmianę toru lotu oraz stwarzałoby to większy odrzut przy wystrzale i przez to mniejszą celność broni.
Zasięg skuteczny Fliegerfausta wynosił około 2000 m i był on bardzo groźny, szczególnie dla nisko lecących samolotów.
[edytuj] Historia
Projekt broni zatwierdzono w styczniu 1945 r. i zamówiono na początek 10000 sztuk. Wyprodukowano ich jednak niewiele i prawdopodobnie nie trafiły nigdy do rąk żołnierzy. Wiadome jest, że zachowały się jeden lub dwa egzemplarze, zdobyte przez aliantów.
[edytuj] Linki zewnętrzne
[edytuj] Bibliografia
- Ian V. Hogg: "Niemiecka tajna broń podczas drugiej wojny światowej", wydanie I
