Flecik polski
Z Wikipedii
Flecik polski, flażolet (flageolet, whistle, pennywhistle, Irish whistle, tin whistle) – instrument z grupy piszczałek, występuje w różnych tonacjach (najczęściej D).
Dęty instrument zwykle 6-otworowy. Niezwykle popularny w krajach anglosaskich, przedostał się również za ocean. Od pewnego czasu chętnie wykorzystywany w muzyce rozrywkowej. Jest jednym z podstawowych instrumentów w muzyce celtyckiej.
W XVIII i XIX wieku na terenie ziem polskich, flażolet był tak bardzo popularny, iż nazywano go flecikiem polskim. Jeszcze do roku 1939 masowo wytwarzano blaszane piszczałki sześciootworowe. Od lat sześćdziesiątych wprowadzano odgórnie (szczególnie w szkołach) niemieckie blokflety i ich plastikowe substytuty. W połowie lat dziewięćdziesiątych Wielkopolska stała się kolebką odrodzenia flażoletu. Jest to instrument łatwy i tani. Kilka lat później grupa entuzjastów powołała do życia Stowarzyszenie na Rzecz Efektywnych Metod Umuzykalniania "EMU". Obecnie ruch tworzy kilkadziesiąt tysięcy muzykujących amatorów na terenie całej Polski, z czego w Wielkopolsce jest ich około dwadzieścia tysięcy.
