FBI Miami Shootout
Z Wikipedii
FBI Miami Shootout - (ang. Strzelanina w Miami), akcja agentów amerykańskiego Federalnego Biura Śledczego, przeprowadzona dnia 11 kwietnia 1986 r. w Miami na Florydzie
W kronikach policyjnych USA zdarzenie to zostało zaliczone do najcięższych akcji służb porządkowych USA z użyciem broni palnej i w której zginęli funkcjonariusze publiczni. Akcja FBI otrzymała przydomek "najkrwawszego dnia w dziejach FBI".
Spis treści |
[edytuj] Wydarzenia sprzed 11 kwietnia 1986
Wpływ na przebieg późniejszych wydarzeń miał napad przed restauracją "Steak And Ale" w Miami, do którego doszło 9 października 1985 roku około godz. 12:00. Bandyci zadowolili się kradzieżą około 2 800 USD. Sposób przeprowadzenia napadu wskazywał na to, że mogli dokonać go ludzie z przeszkoleniem wojskowym. Zaatakowano kasjera w momencie, gdy przenosił poranny utarg do zaparkowanej przed restauracją opancerzonej ciężarówki do transportów pieniędzy. Celem ataku była właśnie ciężarówka, w której w tym czasie znajdowało się już ok. 400 000 USD. Obezwładniony kasjer z małym workiem pieniędzy posłużył jako pretekst do wymuszenia na kierowcy ciężarówki, aby ten wpuścił ich do skarbca w samochodzie. Kierowca opancerzonego wozu odjechał, pozostawiając napastników i kasjera restauracji na ulicy. Wtedy bandyci zaczęli strzelać z broni maszynowej do odjeżdżającego samochodu. Zaraz po tym uciekli z miejsca napadu, zabierając worek z pieniędzmi kasjera, nie wyrządzając mu krzywdy. Napastnicy byli ubrani w stroje wojskowe i posiadali ciężkie karabiny, według świadków: AR-15 lub M16.
Napad był sygnałem dla policji i FBI, że w mieście pojawili się bezwzględni bandyci wyposażeni w wojskową broń maszynową. W ocenie FBI mogło dojść do podobnych napadów w przyszłości, co też się stało. Napady o podobnym przebiegu powtórzono pięciokrotnie w okresie od października 1985 do marca 1986.
Przed ostatnim napadem z tej serii FBI zebrało sporo szczegółów o przestępcach, które uzyskano m.in. po napadzie z 12 marca 1986 r. Dokonano go w kamieniołomie w wiejskiej części hrabstwa Dade, raniąc przy okazji człowieka. Napadniętemu skradziono krótką broń palną oraz czarnego Chevroleta "Monte Carlo", model z 1979 r. Ten samochód został użyty do ostatniego napadu z serii, w dniu 19 marca 1986. Napadnięty umiał określić, kto go okradł. Dzięki informacjom podanym do wiadomości publicznej po wcześniejszym napadzie z serii, dokonanym w dniu 10 stycznia, wiadomo było, że przestępcy w trakcie ucieczki porzucili samochód użyty przy napadzie. Przesiedli się do białego Forda pickupa - obserwował to świadek zdarzenia, który śledził ich od miejsca napadu.
[edytuj] Zdobycie przez FBI ważnych śladów
W dniu 10 stycznia 1986 do kamieniołomu przestępcy przyjechali białym Fordem pickupem. Postrzelony mężczyzna podał FBI rysopisy obydwu złodziei. Po napadzie 19 marca, Gordon McNeill, szef oddziału terenowego biura FBI w Miami, podjął decyzję o zastawieniu pułapki na bandytów. Miało to nastąpić w piątek 11 kwietnia, ponieważ prawie wszystkie napady były dokonywane w piątki i rano.
[edytuj] Przebieg wydarzeń 11 kwietnia 1986
Tego dnia, w godzinach porannych, wzdłuż autostrady South Dixie ustawiło się kilka cywilnych samochodów, w których siedzieli agenci FBI: Gordon McNeill, Benjamin Grogan, Gerald (Jerry) Dove, John Hanlon, Edmundo (Ed) Mireles, Richard Manauzzi, Ronald (Ron) Risner, Gilbert Orrantia oraz kilku innych, których nazwiska nie zostały ujawnione. Ten zespół agentów miał za zadanie zaobserwować przyjazd skradzionego, czarnego Chevroleta "Monte Carlo" z numerami rejestracyjnymi NTJ-891. Około 9:20 agent Grogan zakomunikował reszcie, że spostrzegł poszukiwany samochód i udało mu się niepostrzeżenie ustawić za czarnym "Monte Carlo". Weryfikacja numeru rejestracyjnego potwierdziła przypuszczenia – jechali za właściwym samochodem. W odstępie kilku minut dołączyły do niego trzy kolejne samochody FBI i podjęły jazdę w kolumnie, która wolno posuwała się na północ autostrady South Dixie. Manewr ten był tak widoczny, że bandyci w śledzonym samochodzie postanowili upewnić się, czy jadące za nimi samochody są dla nich zagrożeniem. Bandyci trzykrotnie skręcili w prawo, zjeżdżając z autostrady. Kolumna podążała za nimi. Upewnieni o akcji policji, bandyci postanowili powrócić na autostradę i tam uciec pościgowi. FBI przewidziało taką możliwość.
[edytuj] Bezpośrednia konfrontacja
Samochód agenta McNeilla wyminął czarnego Chevroleta od strony kierowcy. Funkcjonariusz FBI podał drogą radiową wiadomość, że widział, iż człowiek siedzący w samochodzie obok kierowcy przeładowywał długolufową broń. Bandyta z bronią nazywał się Michael Lee Platt, a wozem kierował William Russell Matix. Obydwaj przeszli przeszkolenie wojskowe i doskonale posługiwali się bronią. Byli zdecydowani na wszystko. Na terenie Miami Matix skręcił w lewo, w 82 Aleję i zaczął stopniowo przyspieszać. Wtedy agent Grogan podjął decyzję o rozpoczęciu akcji wydając komendę: "Bierzemy ich! Zatrzymujemy samochód podejrzanych! Do dzieła!".
[edytuj] Najkrwawszy dzień FBI
To co nastąpiło, przeszło do historii jako "strzelanina w Miami". Agenci rozpoczęli pościg. Przestępcy podjęli próbę ucieczki. Agent FBI Hanlon chciał zepchnąć samochód bandytów z drogi, manewr ten jednak nie wyszedł poprawnie: obydwa samochody wjechały na betonowe słupki na poboczu z dużą prędkością. Silnik samochodu bandytów zgasł i wóz się zatrzymał, a auto agenta Hanlona ścięło przydrożne drzewko i uderzyło czołowo w mur. Matix zapalił ponownie silnik i próbował odjechać, jednak agent FBI Manauzzi chciał temu przeszkodzić. bandyci wykonali obrót samochodem o 180 stopni rozpoczęli jazdę w przeciwnym kierunku. Manauzzi ostro skręcił w prawo i uderzył w bok mijającego go Chevroleta. Matix stracił panowanie nad samochodem, gwałtownie skręcił w prawo, obtarł się o bok innego samochodu przejeżdżającego obok (był to Cutlass "sedan") i uderzył czołowo w przydrożne drzewo. Potrącone auto przypadkowych świadków uszkodzone zatrzymało się za ściganym wozem. Agent Manauzzi zatrzymał swój wóz po lewej stronie auta bandytów, blokując je między swoim wozem, Cutlassem i drzewem. Samochód agentów Grogana i Dove’a zatrzymał się w odległości około 3 metrów od tyłu samochodu Manauzziego. Po chwili nadjechał McNeill i ustawił swój wóz pod kątem ok. 45 stopni w stosunku do samochodu Manauzziego.
Świadkowie zdarzenia zeznali potem, że słyszeli strzały już podczas pościgu, i że stały się ona gwałtowniejsze po zderzeniu samochodów. Natychmiast po uderzeniu w drzewo bandyta Platt otworzył ogień ze swojego karabinu Mini-14 i oddał kilka strzałów w kierunku agenta Manauzziego. Ten nie mógł się bronić, gdyż stracił swoją broń w czasie kolizji, ale nie został ciężko ranny. Zdołał uciec na drugą stronę ulicy i schować się za murem. Chwilę potem Platt postrzelił w dłoń agenta McNeilla. Następnie upadł na ziemię trafiony w przedramię agent Mirelesa, biegnący w kierunku samochodu McNeilla. Platt wycofał się do środka wozu, aby zejść z linii ognia Matixa. Matix skierował swój strzelbę kaliber 12 w kierunku samochodu Grogana i Dove’a. Strzelił raz, gdyż chwilę potem Grogan trafił go w rękę, a McNeill dwukrotnie w głowę. Jednak Matix nie umarł, lecz tylko stracił przytomność i przez minutę leżał na przednim siedzeniu. Platt widząc nieprzytomnego partnera postanowił opuścić samochód i spróbować przebić się do któregoś z wozów agentów FBI. Kiedy Platt zaczął wyczołgiwać się przez okno pasażera, został trafiony trzykrotnie przez Dove’a, przy czym już pierwsza rana była śmiertelna (sekcja wykazała potem odmę prawego płuca i nagromadzenie się aż 1300 ml krwi w klatce piersiowej w ciągu kilku minut). Już śmiertelnie ranny Platt, nie zdając sobie sprawy z tego, że ma zaledwie kilka minut życia, stoczył się po masce Cutlassa. Ranny zaczął strzelać do agentów Risnera i Orranti, którzy przyjechali kilka sekund wcześniej i ustawili samochód po drugiej stronie ulicy. W ciągu kilku następnych sekund Platt otrzymał trzy kolejne, mniej groźne rany postrzałowe. Mimo to nadal strzelał. Oddał trzy strzały: jeden z nich trafił w kierownicę samochodu agentów Risnera i Orranti, raniąc tego ostatniego odłamkami. Drugi strzał ominął agenta McNeilla, ale trzeci trafił go w szyję. McNeill doznał obrzęku rdzenia kręgowego i praktycznie natychmiast utracił możliwość poruszania się. Po oddaniu tych strzałów Platt skrył się pomiędzy Cuttlasem, a zaparkowanym obok niego samochodem marki Trans Am. Tym samym zniknął agentom z oczu. Strzelanina na chwile ustała.
[edytuj] Ostatnie chwile życia uczestników strzelaniny
Chwilę potem agent Hanlon został trafiony w rękę podczas przeładowywania broni, upadł i schował za samochodem agenta Grogana i Dove’a. Agent Risner zaczął krzyczeć: "Uważajcie, idzie do was!". Tymczasem Platt niezauważony przez Hanlona, Grogana i Dove’a przeszedł od tyłu Cutlassa do tylnej części samochodu tych ostatnich. Gdy już było za późno, Hanlon dostrzegł nogi Platta stojące przy prawym, tylnym błotniku samochodu. Grogan wyszeptał: „O mój Boże!”. W sekundę potem padł martwy od pojedynczego strzału w klatkę piersiową. Platt okrążył tylny błotnik, ujrzał kulącego się Hanlona i wystrzelił raz, trafiając go w pachwinę. Hanlon przekręcił się na prawą stronę oczekując kolejnego postrzału, jednak Platt natychmiast skierował swoją uwagę na Dove’a. Nacisnął na spust dwa razy. Kule trafiły agenta w głowę, powodując natychmiastową śmierć. Zabiwszy dwóch agentów, Platt ruszył w kierunku otwartych drzwi samochodu agentów Grogana i Dove’a. W tym momencie agent Mireles oddał pierwszy strzał ze strzelby Remington 870. Kule trafiły Platta w stopy (sekcja wykazała rozkawałkowanie ich kości). Przestępca mimo to wsiadł do samochodu. W tym czasie drugi bandyta, Matix - ranny w głowę, po odzyskaniu przytomności dołączył do śmiertelnie rannego, wciąż poruszającego się Platta. Obaj ranni bandyci znajdowali się w aucie agentów FBI. Nie strzelali. Agent Mireles rozpoczął ostrzał samochodu, ale nie trafił bandytów żadnym pociskiem. Bandyci próbowali uruchomić silnik cytrynowego Buicka Century i odjechać. Mireles podjął próbę zatrzymania bandytów, wstał z trudem, zaczął iść w kierunku samochodu i oddał w ich kierunku z rewolweru S&W Model 13 sześć strzałów. Pierwszy trafił w tył przedniego siedzenia i skierował uwagę Platta na źródło ognia. Wtedy drugi pocisk trafił go w zewnętrzny kant prawej brwi, odbił się od czaszki i zatrzymał w pobliżu małżowiny usznej. Trzy kolejne kule były przeznaczone dla Matixa. Druga z nich przerwała rdzeń kręgowy, powodując paraliż i prawie natychmiastową śmierć. Ostatni pocisk trafił Platta i także uszkodził rdzeń kręgowy, lecz Platt nadal żył. Szósty strzał Mirelesa zakończył strzelaninę. Ciała Platta i Matixa leżały na przednich siedzeniach samochodu Grogana i Dove’a.
[edytuj] Zakończenie i podsumowanie akcji
Przybyli na miejsce lekarze stwierdzili zgon agentów Grogana, Dove’a i bandyty Matixa. Wciąż biło serce nieprzytomnego Platta. Akcja reanimacyjna na miejscu zdarzenia nie dała skutku: zaintubowany bandyta zmarł kilka minut po przyjeździe ambulansów. Podczas sekcjach zwłok nie stwierdzono we krwi bandytów środków dopingujących lub odurzających. Nie znaleziono również śladów alkoholu. Za niezwykłe uznano to, że ranni przeżyli tak długo po trafieniach kulami w głowę. W ocenie FBI było też niezwykłe, i co nie zdarzyło się nigdy wcześniej, że śmiertelnie ranny bandyta był jeszcze w stanie zabić dwóch agentów FBI i ranić 5 dalszych. Wątpliwości wzbudziła celność trafień agentów. Zarzucono im nieskuteczne wykorzystanie liczebnej przewagi nad bandytami. W obronie uczestniczących w akcji agentów podawano fakt, że bandyci znajdowali się w głębokim cieniu, unosił się kurz i pył uliczny po kolizjach aut oraz dym z salw karabinowych.
Analiza przebiegu strzelaniny posłużyła jako materiał szkoleniowo-poglądowy dla innych agentów FBI. We wnioskach podano, że agenci muszą wykazywać się większą bezwzględnością wobec strzelających napastników, muszą być lepiej przygotowani kondycyjnie i psychicznie do podobnych konfrontacji. Dzień 11 kwietnia 1986 uznano za jeden z najkrwawszych dni dla FBI w historii i jeden z najbardziej pouczających dni w historii tej instytucji.
