Ewangelicki Kościół Czeskobraterski

Z Wikipedii

Ewangelicki Kościół Czeskobraterski (cz. Českobratrská církev evangelická, ČCE) - kościół protestancki w Czechach nawiązujący tradycją do husytyzmu, szczególnie do doktryny braci czeskich.

Geneza jego powstania sięga XVIII wieku. W 1781 cesarz Józef II wydał w monarchii habsburskiej Patent Tolerancyjny dla innowierców. Nie obejmował on jednak swoim obowiązywaniem kościołów tradycji husyckiej, w tym braci czeskich. Wierni tego wyznania nie mając możliwości ujawnienia się przystąpili do kościołów konfesji ewangelicko-reformowanej i ewangelicko-augsburskiej. Na terenie Czech powstały 52 zbory kalwińskie i 20 zborów luterańskich, w których większość stanowili byli husyci. Istniejąc w takiej strukturze dążyli oni jednak do stworzenia jednej wspólnoty. Pierwsza próba zjednoczenia ich miała miejsce w 1848. Dopiero zakończenie I wojny światowej i rozpad monarchii Austro-Węgier stworzyły realne podstawy do realizacji tego zamierzenia. W 1918 zbory luterańskie i kalwińskie uważające się za spadkobierców husytyzmu połączyły się tworząc Ewangelicki Kościół Czeskobraterski.

Ewangelicki Kościół Czeskobraterski jest zorganizowany na trzech płaszczyznach. Zgromadzeniem wszystkich wiernych jest sobór. Reprezentacją wiernych jest synod, złożony na wzór parlamentu z wybieralnych posłów. Kościół dzieli się na 14 diecezji (senioratów) i 264 zbory (parafie). Na czele kościoła jako jego reprezentant stoi Rada Synodalna złożoną z 6 osób (3 osób świeckich i 3 osób duchownych).

Aktualnie Ewangelicki Kościół Czeskobraterski jest drugim pod względem liczebności kościołem chrześcijańskim w Czechach. Liczbę jego wiernych szacuje się na ok. 100 tys. Należy do Światowego Aliansu Kościołów Reformowanych.

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Českobratrská církev evangelická

To jest tylko zalążek artykułu związanego z chrześcijaństwem. Jeśli możesz, rozbuduj go.