Eugeniusz Brzuska

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

ks. Eugeniusz Brzuska

Eugeniusz Brzuska (ur. 7 marca 1885 r., zm. 8 października 1938 r.), ksiądz katolicki, działacz polityczny

Ur. się w rodzinie Franciszka i Marii, z domu Szrand. Ukończył polskie gimnazjum w Cieszynie (1905). W październiku 1905 r. podjął studia teologiczne w seminarium duchownym w Widnawie, święcenia kapłańskie przyjął 21 lipca 1909 r. Pierwszymi placówkami duszpasterskimi były: parafia w Zebrzydowicach w dekanacie frysztackim, a od 1910 r. - parafia w Skoczowie. Pracował jako katecheta w szkole powszechnej i wydziałowej „Macierzy Szkolnej” w Cieszynie. Następnie został skierowany do pracy w polskim gimnazjum realnym Towarzystwa Szkół Ludowych i „Macierzy Szkolnej” w Orłowej (1912-1919). Po śmierci ks. Józefa Londzina krótko kierował redakcją „Gwiazdki Cieszyńskiej”. Wszedł w skład Rady Narodowej Księstwa Cieszyńskiego i Związku Śląskich Katolików (1918). Po wkroczeniu Czechów na Zaolzie 23 stycznia 1919 r. został aresztowany i internowany na Morawach.

Po podziale Księstwa Cieszyńskiego zamieszkał na stałe w Bobrku koło Cieszyna, gdzie 22 marca został 1919 r. ustanowiony katechetą w męskim seminarium nauczycielskim. Obowiązki te pełnił do 31 sierpnia 1922 r., kiedy na własne życzenie otrzymał przeniesienie do gimnazjum w Bielsku.

23 sierpnia 1922 r. w Bielsku, w czasie zjazdu delegatów Związku Śląskich Katolików wyłaniano kandydatów do Sejmu Śląskiego z Cieszyńskiego. Jednym z nich obok Karola Palarczyka był ks. Eugeniusz Brzuska. Zostali posłami w Sejmie Ślaskim z ramienia Chrześcijańskiego Zjednoczenia Ludowego. Ks. Eugeniusz Brzuska był jednym z dwóch księży katolickich (obok ks. Karola Matei), którzy w okresie międzywojennym brali udział w pracach Sejmu Śląskiego. W swoich wystąpieniach na forum Sejmu Śląskiego często upominał się o godziwe wynagrodzenia dla wszystkich pracowników sfery budżetowej, zwłaszcza dla nauczycieli, był zwolennikiem szkoły wyznaniowej. Zwolennik chadecji, zdecydowany przeciwnik sanacji. W latach 1925 – 1927 piastował urząd wiceburmistrza miasta Cieszyna, był członkiem zarządu „Dziedzictwa błog. Jana Sarkandra” – organizacji oświatowo – kulturalnej zajmującej się prowadzeniem drukarni, księgarni i biblioteki; członkiem i opiekunem stowarzyszenia „Opieka nad Kształcącą się Młodzieżą Katolicką im. bł. Melchiora Grodzieckiego, opiekował się Związkiem Niewiast Katolickich i pracował jako kurator konwentu SS. Elżbietanek w Cieszynie.

W 1927 r. biskup Stanisław Adamski mianował go administratorem dóbr diecezjalnych; był ponadto odpowiedzialny za powstający w Krakowie gmach Śląskiego Seminarium a także administrację majątku diecezjalnego w Kokoszycach.

W 1934 r. wycofał się z działalności politycznej; został mianowany proboszczem w Ogrodzonej. Tam dał się poznać jako gorliwy duszpasterz, dobry gospodarz, działacz charytatywny. Zmarł 8 października 1938 r., pochowany w Ogrodzonej.